เช้าวันต่อมา ฉันลืมตามองคนที่กำลังนอนหลับอยู่ข้าง ๆ นานเท่าไรแล้วไม่รู้ที่เอาแต่จ้องมองอยู่แบบนี้ ไม่คิดว่าความสัมพันธ์ของเรามันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ การที่คาแลนทำแบบนี้ฉันดีใจแต่ก็รู้สึกผิดมาก ๆ เหมือนกันที่เคยทำร้ายเขา เคยทำให้ความสัมพันธ์ของเราจบลง ‘เลือกมาสิระหว่างน้องสาวกับคนรัก’ ‘ฉันจะพาเธอไปอยู่ต่างประเทศ น้องสาวของเธอจะไม่เป็นอะไร’ ‘เธอต้องทำงานให้ฉัน แลกกับยาของน้องสาว’ คำพูดเหล่านั้นของมาลิคมันผุดเข้ามาในหัว ในทุก ๆ วันฉันพยายามไม่คิดมากแต่มันก็เอาแต่คิดตลอดเลย “หนูตื่นนานหรือยัง” คาแลนลืมตาขึ้นมาถามทำให้ฉันที่เหม่อลอยได้สติ “เมื่อกี้เองค่ะ” ปลายจมูกโด่งแตะลงมาบนพวงแก้มของฉันแล้วหอมฟอดใหญ่ ถึงจะชอบทำหน้าดุ ขึมเวลาอยู่กับลูกน้อง วางมาดสุขุมเวลาอยู่ในลุคนักธุรกิจ แต่พออยู่กับฉันคาแลนเหมือนแมวขี้อ้อน “ปวดตัวไหม เมื่อคืนเฮียรุนแรงไปหรือเปล่า” ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวเมื