เช้าวันต่อมา
ฉันลืมตามองคนที่กำลังนอนหลับอยู่ข้าง ๆ นานเท่าไรแล้วไม่รู้ที่เอาแต่จ้องมองอยู่แบบนี้ ไม่คิดว่าความสัมพันธ์ของเรามันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ การที่คาแลนทำแบบนี้ฉันดีใจแต่ก็รู้สึกผิดมาก ๆ เหมือนกันที่เคยทำร้ายเขา เคยทำให้ความสัมพันธ์ของเราจบลง
‘เลือกมาสิระหว่างน้องสาวกับคนรัก’
‘ฉันจะพาเธอไปอยู่ต่างประเทศ น้องสาวของเธอจะไม่เป็นอะไร’
‘เธอต้องทำงานให้ฉัน แลกกับยาของน้องสาว’
คำพูดเหล่านั้นของมาลิคมันผุดเข้ามาในหัว ในทุก ๆ วันฉันพยายามไม่คิดมากแต่มันก็เอาแต่คิดตลอดเลย
“หนูตื่นนานหรือยัง” คาแลนลืมตาขึ้นมาถามทำให้ฉันที่เหม่อลอยได้สติ
“เมื่อกี้เองค่ะ”
ปลายจมูกโด่งแตะลงมาบนพวงแก้มของฉันแล้วหอมฟอดใหญ่ ถึงจะชอบทำหน้าดุ ขึมเวลาอยู่กับลูกน้อง วางมาดสุขุมเวลาอยู่ในลุคนักธุรกิจ แต่พออยู่กับฉันคาแลนเหมือนแมวขี้อ้อน
“ปวดตัวไหม เมื่อคืนเฮียรุนแรงไปหรือเปล่า”
ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวเมื
