วันต่อมา
ตั้งแต่ทะเลาะกันเมื่อคืนจนกระทั่งช่วงบ่ายของอีกวันฉันก็ยังไม่เจอคาแลน เขาคงกำลังสงบสติอารมณ์อยู่ เพราะต่อให้มาคุยตอนนี้ถ้าความคิดไม่ตรงกันก็คุยไม่รู้เรื่อง
“จะไปไหนครับ” พี่เจตเดินมาถาม
“จะเดินไปที่โรงบ่มไวน์ค่ะ พี่เจตมีอะไรหรือเปล่า”
“นายสั่งห้ามไม่ให้ใครไปที่นั่น”
ฉันนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตั้งสติได้แล้วถามกลับ “รวมมิลาด้วยเหรอคะ”
“ครับ”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินเลี่ยงไม่ไปทางนั้น ยอมรับว่าอึดอัดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่รู้เลยว่าจะเป็นยังไงต่อฉันมองภาพในอนาคตไม่เห็นเลย มันมืดไปหมด
เหม่อเดินตามทางไปเรื่อย รู้ตัวอีกทีก็ออกห่างจากตัวบ้านมาไกลแล้ว ตรงนี้เงียบสงบดีก็เลยนั่งพักและคิดเรื่องที่มันกำลังหนักอึ้งอยู่ในหัว
คำพูดของคาแลนที่บอกว่ามินร่วมมือกับมาลิคมันตามหลอกหลอนฉันตั้งแต่เมื่อคืน ในใจยังคงคัดค้านว่าไม่มีทางเป็นไปได้
ส่วนเรื่องที่เขาขอให้มาทบทวนดูว่าฉันร
