ฉันต้องการแค่เธอ

ชีวิตวัยรุ่นใครบอกง่าย มีเรื่องให้ต้องขบคิดมากมาย ไหนจะเรียน ไหนจะเที่ยว กว่าจะผ่านไปแต่ละเทอมสาหัสสากัน "เฮ้ยยย ยืมปากกาหน่อย" "มึงหัดพกมาบ้างนะไอ้สัสเอ็มยืมแม่งทุกวัน" "ทีมึงยังยืมถุงยางกูได้เลย!ปากดีนักไอ้โจ้" "ทำมาทวงบุญคุณ ฮ่าๆ" สองหนุ่มนั่งเรียนคาบวิชาเช้าด้วยอาการแฮงค์เหล้า เอ็ม ผู้ชายที่หล่อเหลาจนชนิดที่เห็นแล้วสติแทบวูบ ผมดำ ผิวขาว จมูกโด่งเป็นสัน โดดเด่นด้วยส่วนสูงร้อยแปดสิบเจ็ดเซนติเมตร หุ่นล่ำหน้าคม โจ้ เพื่อนสนิทชายหนุ่มละมุนสไตล์อปป้า สูงร้อยแปดสิบเจ็ดเซนติเมตร ผิวขาวหน้าตาดี "เชี่ยยย รถติดฉิบหายแวะไปรับอีมีมี่มา โอ๊ย แม่คุณกว่าจะแต่งองค์ทรงเครื่องเสร็จ" "เมื่อคืนดูซีรีส์เผลอแป๊บเดียวตีสี่ ขอโทษนะ" "ที่จอดรถก็หายากมึงก็รู้" "โอ๋ๆ คุณแพรวคนสวยไม่งอนนะคะ" สองสาววิ่งเข้ามาในห้องเรียนแต่ดีที่อาจารย์เลื่อนสอนจึงเข้ามาทัน มีมี่ สาววัยสะพรั่ง ตัวเล็กแต่อกอึ๋มสเปกมาตรฐานของผู้ชายส่วนใหญ่ ใบหน้าหวานหยดย้อยยิ่งกว่าน้ำผึ้งเดือนห้า ผมยาวย้อมสีตามใจเปลี่ยนทุกเทศกาล แพรว สาววัยใสตาชั้นเดียวลูกครึ่งจีนแซ่บ กล้าได้กล้าเสียนิสัยคล้ายผู้ชาย "อีแพรวผมมึงนี่ยุ่งเหยิงมากนะ เป็นผู้หญิงหัดดูแลตัวเองบ้าง" โจ้จับเก้าอี้โยกเล่นพลางพูดแหย่ "ไม่น่าล่ะมึงถึงยังไม่มีผัว" "ไอ้โจ้! ที่กูไม่มีผัวไม่ใช่ว่าไม่มีใครเอา แต่กูไม่เอาใครเว้ยยย" "ช่างกล้าพูด ฮ่าๆ" "หุบปากไปเลย" สองคนมักทะเลาะกันเป็นประจำ แต่สนิทกันมาก มีมี่หยิบกล่องอุปกรณ์การเรียนขึ้นมายื่นให้เอ็มที่นั่งด้านหลัง "เจ็ดวันเจ็ดสีแล้วอย่าทำหาย" "เยสเข้! เพื่อนรักที่รู้ใจ" "ไม่ได้รู้ใจแต่ฉันขี้เกียจให้ยืม ขอยืมไปก็ไม่เคยได้คืน" "นมใหญ่สายเปย์นี่หว่า" ทั้งสี่คนสนิทสนมกันเรียกว่าเป็นก๊วนแสบซ่าของคณะนี้ก็ว่าได้ "จะขึ้นปีสามรู้สึกแก่" แพรวทำหน้าเซ็งก่อนที่เอ็มจะพูดแทรก "เรียนปีไหนหน้ามึงก็แก่" "ไอ้สัสเอ็ม! ใครจะไปหน้าตาดีแต่เอาสาวไม่เลือกอย่างมึง" "มึงคิดผิดแล้ว.. เหอะ ถ้ากูเอาไม่เลือกมึงคงเสร็จกูไปนานแล้วเพราะกูเลือกไง" โอ๊ยยยย! 'ฮ่าๆ' เนื่องจากนิสัยยียวนกวนประสาทของเอ็มทำให้แพรวหยิบไม้บรรทัดขึ้นมาโขกสับกลางหน้าผาก แต่ทุกอย่างก็เป็นสถานการณ์คุ้นชินเนื่องจากทั้งหมดรู้จักนิสัยใจคอกันเป็นอย่างดี ย้อนกลับไปช่วงปีหนึ่ง ทุกมหาวิทยาลัยมีกิจกรรมรับน้องเช่นเดียวกับ คณะบริหารธุรกิจ หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับรุ่นพี่ที่สรรหาเกมมาให้เล่นเพื่อเสริมสร้างมนุษย์สัมพันธ์ระหว่างรุ่น ทั้งหมดก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แพรวรู้จักกับมีมี่เนื่องจากได้อยู่กลุ่มเดียวกันจนกระทั่ง "ยางแบน!! แล้วจะกลับยังไงเนี่ย" ทันทีที่ถึงลานจอดรถ รถเก๋งสีขาวของแม่ที่มีมี่ยืมมาก็เกิดอุบัติเหตุขึ้น "มีอะไรให้ช่วยไหม" และนั่น..เป็นการพบเจอกันครั้งแรกระหว่างมีมี่ กับ เอ็ม ชายหนุ่มสุดฮอต ทั้งคู่พูดคุยช่วยเหลือกันจนกลายเป็นเพื่อนสนิท ส่วนโจ้เข้ากลุ่มมาเป็นคนสุดท้าย กลับมายังปัจจุบัน ปีสองเทอมสอง "คืนนี้ไปไหนผับการ์เด้นไหมเขาลือกันว่าอย่างแซ่บ" โจ้หนุ่มผู้รักแสงสีผับบาร์เอ่ยชวน เอ็มจึงตอบกลับ "แล้วแต่เพราะกูได้หมด" "งั้นคืนนี้มึงเลี้ยงนะครับ" "เดี๋ยวใครบอกจะเลี้ยงครั้งก่อนกูก็เลี้ยง" "โธ่ ลูกคนรวยอย่างมึงเลี้ยงเพื่อนเลี้ยงฝูงเล็กน้อยขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกมั้งใช่ไหม" โจ้หันไปสะกิดแพรวผู้ร่วมอุดมการณ์ สาวเจ้ารีบสนับสนุนทันใด "เอออ ใช่..เลี้ยงเถอะพวกกูสัญญาว่าจะแดกเบาๆ ไม่ให้มึงเปลืองเหล้า" แพรวรีบสะกิดมีมี่ที่นั่งข้างให้ช่วยรบเร้า "อืม อยากเมาเหมือนกันช่วงนี้เครียด" ชายหนุ่มขมวดคิ้วคิดสักพักก่อนจะเอ่ยปากรับคำ "เออออ เลี้ยงก็เลี้ยงพวกห่านี่" เย้!! ทั้งหมดโห่รองด้วยความดีใจ สักพักอาจารย์เดินเข้ามาเตรียมสอน หลังจากเลิกเรียน ก็แยกย้ายกลับบ้านเพื่อไปตามนัดกันที่ผับการ์เด้น เวลาหนึ่งทุ่มตรง แก๊ก เสียงแก้วสีใสปะทะกัน ทั้งสี่คนดื่มสังสรรค์ตามปกติ โจ้กระดกเหล้าดื่มอย่างสนุก ส่วนแพรวก็ยกมือถือขึ้นมาอัปโหลดรูปลงโซเชียลตามประสานิสัยผู้หญิง เอ็มจ้องมองมีมี่ที่วันนี้มาในชุดเดรสสีน้ำเงินสั้นสายเดี่ยวโซ่สุดสวย ก่อนเอ่ยถาม "ชุดนี้ไม่เคยเห็นใส่มาก่อน" ที่ถามเพราะสีน้ำเงินขับผิวขาวมันเตะตา "ซื้อเมื่อวานสวยไหมราคาพันกว่าบาทเอง" "ก็สวยดีแต่นมมันทะลักจนจะออกมากองข้างนอกอยู่แล้ว" "ทำยังไงได้ก็แม่ให้มาเยอะNoศัลยกรรม" "มั่นหน้า" "ขอบคุณค่ะ" มีมี่ตอบรับคำชมแน่นอนว่ามันแค่ยียวนกวนประสาท แม้เอ็มจะพูดจาหยาบกับแพรวแต่แทบจะไม่เคยพูดหยาบกับเธอ คงเพราะแพรวมีนิสัยเหมือนผู้ชายส่วนมีมี่สไตล์คุณหนูอ่อนหวาน "เฮ้ยยย ไอ้เอ็มสองนาฬิกา" โจ้สะกิดให้มองกลุ่มสาวสวยที่กำลังวาดลวดลายลีลาเต้นแดนซ์กลางฟลอร์ แต่ผู้หญิงชุดแดงกับจดจ้องมองมาทางนี้อย่างไม่ลดละสายตา แน่นอนว่าเธอเล็งหนุ่มหล่อใส่เสื้อเชิ้ตสีดำอย่าง เอ็ม เมื่อเขาเห็นท่าทีเชิญชวนก็ลุกจากที่นั่งพูดพึมพำ “ถึงเวลากูต้องใช้เอวอีกละสินะ หึ" อึกกก แก้วเหล้าเพียวถูกยกกระดกดื่มรวดเดียว เอ็มเดินตรงไปยังเป้าหมายพูดคุยสักพักก็ลุกออกจากโต๊ะไปยังห้องน้ำด้านใน ตืดดด เสียงโทรศัพท์ของมีมี่สั่นหลายครั้งจนน่ารำคาญจึงหยิบออกมาจากกระเป๋าใบใหม่ "อะไรของมันวะ" มีมี่จ้องมองปรากฏว่าเป็นเบอร์โทรของเอ็ม แต่ยังไม่ทันกดรับสายก็มีข้อความเด้ง -มาหาที่ห้องน้ำชายหน่อย- แกร๊ก ตัวเล็กจำใจไปหาตัดความรำคาญเมื่อไปถึงห้องน้ำไม่มีใครเจอแต่เอ็มที่ท่าทางลุกลี้ลุกลนตรงดิ่งเข้ามาใกล้ "ไปซื้อถุงยางให้หน่อย" เขารีบยัดเงินใส่มือเพื่อนอารมณ์กำลังฟัดกัดมัน ราวกับงูเหลือมอยากผสมพันธุ์ แต่พอล้วงกระเป๋ากลับลืมพกถุงยางมาซะงั้น "เร็วๆ" "จะบ้าหรือไงฉันเป็นผู้หญิงนะ อีกอย่างใครจะไปรู้ว่าจะเอากลิ่น เอาไซซ์ไหนไม่รู้จักเตรียมมา" "พูดมากจังวะ! บ่นเป็นคนแก่อยู่ได้ กลิ่นอะไรก็เอามาเถอะ ส่วนขนาดก็มาตรฐานทั่วไป" "มาตรฐานทั่วไปอะมันเท่าไหร่!" มีมี่ฟัดเหวี่ยงเริ่มโมโห อีกอย่างเห็นว่าแรดแต่ยังบริสุทธิ์ ใครจะไปรู้ว่ามาตรฐานของผู้ชายส่วนมากเท่าไหร่ ขณะที่กำลังจะเดินออกไปเสียงผู้หญิงในห้องน้ำก็ตะโกนดังขึ้นมา "พี่เอ็มคะได้หรือยังผิงรอนานแล้วนะ" หมับ! แอลกอฮอล์ซึมเข้าเส้นเลือดทำให้ทั้งคู่รู้สึกมึนเมาเล็กน้อย เอ็มคว้าข้อแขนเล็กของมีมี่กระชากเข้ามาใกล้ก่อนจะจับมือของเธอวางทาบไว้กับเป้าที่ตอนนี้มีบางอย่างนูนขึ้นเป็นบ้องตุงขนาดใหญ่ "มึงก็เดาเอาสิว่าของกูขนาดเท่าไหร่" "!!!!"