EP.8 จังหวะร้อนแรง [รุ่นพี่วิศวะ]
1040 Words
จากนั้นพยายามตั้งสติอีกครั้ง เดินกลับมาแต่ยังไม่ทันนั่งลงบนโซฟา กริ๊งง เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น
เอ็มเดินไปเพื่อมองลอดตาแมว
"เชี่ยยย! ไหนบอกไม่มา" เสียงบ่นลุกลี้ลุกลนคว้าแขนมีมี่เข้าห้อง
"โอ๊ยยย ทำบ้าอะไรเนี่ย"
"สาวมอเอกชนกว่าจะไปสอยมาได้ลำบากฉิบหายทั้งสวยทั้งหยิ่ง"
"แล้วไง..."
ปกติก็มีสาวมากมายแต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะพิเศษกว่าใครเอ็มเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าใหญ่แล้วจัดการทำพื้นที่โล่ง
"โทษทีเพราะมันกินยากไม่อยากพลาด ถ้ารู้ว่าฉันพาเพื่อนมาค้างอยู่ก็คงไม่ได้เอาล่ะสิ" พูดจบเอ็มคว้าแขนมีมี่ยัดตัวเล็กหลบในตู้ "นี่หูฟังเธอดูหนังรอไปก่อนแล้วปิดเสียงระบบสั่นด้วย"
"เรื่องเรียนไม่ค่อยฉลาดเหมือนเรื่องนี้เลยนะ"
"ใช่เวลามาแดกดันกันไหม ฮ่าๆ"
"อย่านานนะเว้ยร้อนอึดอัดด้วย"
ท่าทางเอาจริงเอาจังปิดประตูแล้วเดินออกจากห้องนอนไป มีมี่เสียบ small talk ที่ให้เพื่อเปิดดูหนังซีรีส์ฆ่าเวลา
ภายในห้องเงียบเชียบหรือเพราะเสียงที่ส่งผ่านหูฟังกลบ เวลาผ่านไปสิบนาที บทหนังจบตอนแต่กลับมีเสียงบางอย่างเล็ดลอด
อ๊าห์~อืมมมม
เป็นเสียงครางเครือแผ่วนุ่มลึก ด้วยความอยากรู้อยากเห็นมีมี่เเง้มเปิดประตูตู้เสื้อผ้าอย่างใจเย็น
ภาพตรงหน้าทำให้ตกใจจนแน่นิ่ง เพื่อนชายอย่างเอ็มนั่งอยู่ปลายเตียงโดยมีสาวสวยผมยาวสลวยนั่งเบื้องล่าง เธอใช้ริมฝีปากอวบอิ่มควบลำท่อนใหญ่ มือข้างหนึ่งของเอ็มกระชากผมเพื่อกดขึ้นลงเร่งจังหวะเร้าใจ
"เชี่ยยย"
ทันใดสายตาของชายที่อยู่ในอารมณ์กระหายปะทะกับเพื่อนที่อยู่ในตู้เสื้อผ้า มีมี่รีบแง้มปิดตอนนี้เริ่มหายใจติดขัด
แววตาเหม่อดั่งล่องลอยอยู่ในภวังค์ ใบหน้าหล่อแลบลิ้นแผล็บกัดเลียริมฝีปาก หลังจากได้ลิ้มรสชาติเสียวสุดใจ
สาวบริสุทธิ์อย่างมีมี่แทบจะคลั่งตาย รีบสะบัดหน้าเพื่อสลัดความคิดถึงใบหน้าของเพื่อนชาย ภายในใจเริ่มก่อเกิดแสงไฟเผาอย่างร้อนรน
ซ่าาา
เพียงไม่นานเหมือนเอ็มจะรู้ว่ามีมี่อึดอัดเกินจะทน เขารีบพาสาวสวยเข้าไปละเลงบทรักในห้องน้ำ เมื่อได้ยินเสียงฝักบัวเปิดจึงรีบออกจากตู้เพื่อไปเดินเล่นระหว่างที่รอบทรักสวาทจบลง
"เฮ้อออ จะเป็นลมตายอยู่แล้ว" ทั้งร้อนทั้งเบื่อ รีบคว้ากระเป๋าพร้อมโทรศัพท์ออกมา "ไปร้านไอติมดีกว่า"
เมี๊ยว เมี๊ยว
ขณะเดินริมฟุตบาทเสียงแมวน้อยแหลมดังทำให้มีมี่หยุดเดินแหงนมองไปยังต้นไม้ใหญ่เห็นแมวจรจัดสีขาวตัวเล็กจิ๋วค้างอยู่
"ไปทำอะไรบนนั้นเนี่ยเจ้าแมว"
ตัวเล็กที่รักสัตว์อยู่แล้วรีบวางกระเป๋าไว้เบื้องล่าง มองซ้ายขวากลับไม่เห็นใครจึงจำใจปีนขึ้นต้นไม้เพื่อจะไปนำลูกแมวลงมา
"มานี่เจ้าแมวน้อย"
เมี๊ยว เมี๊ยววว
"ใจเย็นนะ กะ เกือบแล้ว ว้ายยย!!"
ตุบ
มีมี่พยายามสุดความสามารถคว้าลูกแมวตัวน้อยไว้ได้แต่พลาดท่าร่วงหล่นลงมา เจ้าแมวน้อยเมื่อกระโดดถึงพื้นก็วิ่งหนีหายไป ด้วยความตกใจจึงหลับตาปี๋เพราะคิดว่าจะกระแทกลงพื้นปูน
"ซนจังเลยนะ"
ดวงตาเล็กค่อยๆ ลืมตื่น ปรากฏว่าเธออยู่ในอ้อมแขนของใครบางคน ในตอนที่ร่วงหล่นมีผู้ชายคนหนึ่งผ่านมารีบวิ่งมาหอบร่างอุ้มเอาไว้ในท่าเจ้าสาว
ร้านกาแฟ
"ขอบคุณมากนะคะพอดีว่ามันลื่น กิ่งไม้มันเล็ก สงสัยว่าฉันหนักเกินไป" หัวใจจะวายแม้ไม่สูงมากแต่ถ้าตกลงมากก็อาจจะบาดเจ็บได้
"ตรงนั้นมีแต่กิ่งไม้หัก หากพลาดท่าแล้วโดนเสียบอาจจะเป็นเรื่องใหญ่ได้ระวังหน่อยนะครับ"
"ขอบคุณอีกครั้งนะคะว่าแต่พี่ชื่ออะไร..หนูชื่อมีมี่นะ"
"พี่ชื่อไมค์ครับ"
แววตาเคร่งขรึม รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลาแทบจะทำให้ใครต่อใครละลาย เป็นเพราะความบังเอิญหรือโชคชะตาทำให้ทั้งสองคนได้มาพบเจอกัน มีมี่เขินอายไม่กล้าพูดกับเขาด้วยซ้ำ แต่ด้วยความอัธยาศัยดีทั้งสองคนถึงเข้ากันได้ดี
หลายวันผ่านไป
"ดีแล้วที่มึงกลับไปอยู่บ้านต่อให้จะทะเลาะกับแม่แต่ยังไง" แพรวบอกมีมี่ "แม่ก็เป็นห่วงมึงนะโทรตาม"
"อืมมม อีกอย่างจะอยู่คอนโดเอ็มทุกวันก็เกรงใจขี้เกียจหลบสาวของมันด้วย"
"อยากไปเที่ยวคอนโดไอ้เอ็มจัง อยากรู้ว่านั่นคอนโดหรือว่าซ่อง มันเป็นแมงดาเปิดรับกะหรี่ทุกคน"
"อย่าว่าเพื่อนสิ ฮ่าๆ"
แพรวทำฟัดเหวี่ยงแต่ก็แค่หยอกเย้า สักพักเสียงหวีดร้องของสาวรอบข้างก็ดังเหมือนกำลังตื่นเต้นกับบางอย่าง
"หูยยยย นั่นรุ่นพี่วิศวะ"
"งานดีงานพรีเมี่ยม"
"ใช่คนที่ได้รับรางวัลผู้ชายสมบูรณ์แบบไหม"
"ใช่แน่ๆ กรี๊ดดด"
ตึบ
"น้ำครับน้องมีมี่"
ทุกคนอึ้งกิมกี่ ผู้ชายที่ช่วยเธอวันนั้นคือรุ่นพี่วิศวะหน้าตาหล่อเหลาอีกทั้งโด่งดัง แต่เนื่องจากมีมี่ไม่ได้สนใจอะไรจึงไม่ทราบ
เสียงสาวสวยที่นั่งอยู่รอบข้างพากันจ้องมองซุบซิบอิจฉาเมื่อเขาวางขนม และ น้ำให้
"ตอนแรกพี่ก็คิดว่าหน้าคุ้นจึงถือวิสาสะแอบถ่ายรูปมีมี่ให้เพื่อนดู ถึงทราบว่าเรียนอยู่คณะนี้" เสียงนุ่มละมุนพูดจบก็พยักหน้าให้เพื่อนมีมี่ที่อยู่ร่วมโต๊ะ "สวัสดีครับพี่ชื่อไมค์"
แพรวจ้องมองตาเป็นมันก่อนจะขยับให้ผู้ชายหน้าตาดีอย่างไมค์นั่งด้านข้าง
เพราะเขาพูดจาดีเป็นมิตรจึงเข้ากับทุกคนได้ ยกเว้นโจ้กับเอ็มที่พูดกระซิบกระซาบกัน
"หน้าตาดีแต่คงอยากล่อเพื่อนกูสิท่า" โจ้พูดเบาก่อนที่เอ็มจะตอบกลับ "ฮอตน้อยกว่ากูละกัน เหอะ ไอ้ขี้เก๊ก!!"
- Writer
