EP.13
897 Words
“เฮ้ยๆ ไอ้โชเบาๆ แดกเหล้ายังกะน้ำเปล่าเลยนะมึง เป็นอะไรมาอีกวะวันนี้ มึงมีอะไรก็ควรพูดควรแก้ไขให้ตรงจุด ไม่ใช่มาเอาเหล้าเป็นที่พึ่งแบบนี้”
ผมยกแก้วเหล้ากระดกต่อๆ กันแบบไม่ทิ้งช่วง หวังจะให้เมาปลิ้นมันตรงนี้เลย แต่ไอ้เบตงแย่งแก้วออกจากมือผมซะกัน และด่าผมเป็นชุด แต่หูผมตอนนี้ไม่พร้อมรับฟังอะไรจากใครทั้งนั้น ผมต้องการแค่ดื่มให้เมา จะได้ลบภาพของยัยนั่นออกจากสมองไปให้หมด
“ไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น เอาเหล้ามาให้กูก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลัง”
“ไอ้บ้า! เมาตายห่าพอดี มึงจะบอกหรือไม่บอกกู บอกมาเดี๋ยวนี้ ว่าเกิดอะไรขึ้น”
ไอ้ตงพยายามคาดคั้นผม และมันคงไม่ยอมให้ผมดื่มอีกแน่ เพราะตั้งแต่ครบกัน ผมไม่เคยดื่มหนักให้มันเห็นสักที
“กูมาฉลองที่ยัยนั่นกำลังออกไปจากชีวิตกูสักทีไง”
“นี่อย่าบอกนะ ว่ามึงไล่พี่เขาออกแล้ว”
“ไม่เรียกว่าไล่ออก แค่บอกว่าเลิกจ้าง”
ผมทั้งเล่าทั้งก้มหน้าคอตก ไอ้ตงเลยตบบ่าผมเบาๆ ไม่รู้มันปลอบผมอยู่หรือกำลังเตือนสติผม เพราะมือที่ตบบ่าปลอบผมไม่ได้สัมพันธ์กับเสียงหัวเราะคิกๆ ของมันเลย
“มึงขำเชี่ยไร กูซีเรียสอยู่นะโว้ย”
“เออ…กูขอโทษ ก็กูไม่เคยเห็นมึงเป็นแบบนี้นี่หว่า เลยทำตัวไม่ถูก แล้วมึงจะเอาไงต่อ ไล่เขาออกเองและมานั่งเสียใจอยู่แบบนี้เนี่ยนะ แล้วก่อนทำทำไมไม่คิดดีๆ ก่อนวะว่ามันจะกระทบกับตัวเอง ไอ้หมาน้อยเอ๊ย!”
“เครียดว่ะมึง ยัยนั่นทำไมต้องมีผลต่อจิตใจกูขนาดนี้ด้วยวะ กูไม่น่าเอาตัวเองไปพัวพันเลยว่ะ”
“แล้วพี่เขามีอะไรไม่ดีวะ มึงถึงคิดว่าแม่มึงจะรับไม่ได้ ถ้าไม่ดีแม่มึงจะเลือกมาเป็นสาวใช้ให้มึงเหรอ มึงลองใช้สมองอันน้อยนิดของมึงคิดดูดีๆ”
ก็จริงของไอ้ตง ยัยนั่นเป็นคนที่คุณแม่หามาให้ แล้วแม่ไม่คิดบ้างเหรอ ว่าชายหญิงรุ่นราวไล่เรียงกันมันอาจมีการสปาร์คกันเข้าสักวัน
“จริงเหรอวะไอ้ชล ที่มึงกับพี่นุ่มนิ่มปี4 นัดเดทกันอ่า”
“ก็...จริงสิ พี่เขายอมตอบรับ กูชวนครั้งเดียว พี่เขาก็ตกลงเลย ทีแรกนึกว่าเขาจะไม่ตกลง แต่กูหลับหูหลับตาชวนแบบไม่คาดหวัง พี่เขาตกลงเฉยเลยวะ”
“เจ๋งวะ...เด็กปี1 กับรุ่นพี่ปี4 รักต่างวัยในรั้วมหาลัยชัดๆ กูโคตรอิจฉามึงเลยวะไอ้ชล”
ผมกับไอ้ตงหันไปมองหน้ากันอัตโนมัติ เมื่อต่างก็ได้ยินชัดถึงประโยคคุยกันของเด็กปี1 ผมว่าผมไม่ได้หูฝาดไปแน่ๆ เพราะไอ้ตงเองก็ทำหน้างงแบบเดียวกับผมเลยทั้งที่ตั้งใจฟังด้วยกัน
“มึงไปแอบคบกับพี่นุ่มนิ่มตอนไหนวะ”
“กูเจอพี่เขาโดยบังเอิญ พี่เขาโคตรน่ารักว่ะ กูตกหลุมรักตั้งแต่ได้เจอครั้งแรกเลย วันนั้นพี่นุ่มนิ่มมาร่วมกิจกรรมรับน้อง กูได้เล่นเกมส์คู่กับพี่เขา กูสั่นไปทั้งตัวเลยพวกมึงรู้ไหม พี่เขาตัวโคตรหอมเลยอ่า”
“แล้วนัดกันที่ไหนอ่ะ บอกมั้งดิ กูอยากตามไปแอบดู ไอ้ชลแม่งโคตรโชคดีว่ะ รูปหล่อพ่อรวยไม่พอ มีเสน่ห์ดึงดูดสาวๆ สวยๆ อีกด้วย มึงทำบุญด้วยอะไรวะ”
“มึงก็เวอร์เกิน ที่จริงกูตามจีบพี่เขาตั้งแต่ยังไม่เข้าปี1 แล้ว กูเข้ามาส่อง Web board มหาลัยบ่อยๆ เลยได้รู้จักพี่เขา”
“ซีรี่ส์รักโรแมนติกชัดๆ”
ผมนั่งฟังซีรี่ส์ที่ไอ้เด็กใหม่คนนั้นมันเล่าอย่างหงุดหงิดใจ น้ำสีอำพันถูกสาดลงคอเข้าไปอึกใหญ่จนแทบสำลัก แต่ผมกลับเลือกที่จะกลืนลงไป พร้อมความขมเฝื่อนในคอ
“นั่งเฝ้าปลามาตั้งนาน สุดท้ายโดนลูกหมาคาบไปแดก แม่ง...แต่ลูกหมาตัวนี้ใช้ได้เลยนะ หล่อ ขาว สูง สเป็คเจ๊แกเลยนะนั่น”
“มึงหุบปากเลยไอ้ตง”
“แต่เขานัดเดทกันเลยนะมึง”
“แล้วไง? ไม่เกี่ยวกับกู”
“แล้วถ้าเขาคบกันล่ะ”
ผมหันไปจ้องไอ้ตงอย่างเอาเรื่อง แต่มันก็ไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด
“ออ...ลืมไปว่ามันไม่เกี่ยวกับมึง”
“เหอะ...อดอยากปากแห้งจนต้องหันไปกินเด็กตัวเท่าเมี่ยง”
“โห...แต่เมี่ยงคำนี้ น่าจะเต็มปากเต็มคำน่าดู”
“ไอ้ตงกูบอกให้มึงหุบปาก”
“ครับผม!”
ผมทนหงุดหงิดใจไม่ไหว จึงรีบออกจากร้านไปเพื่อสงบสติอารมณ์ และเผลอๆ คนที่ผมจะฆ่าตายก่อนอาจเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดอย่างไอ้ตง เชียร์เขาอยู่นั่น สรุปมันอยู่ข้างผมหรืออยู่ข้างยัยนั่นกันแน่ แก้ต่างให้กันดีเหลือเกิน
- Writer
