Ep 5 พิน็อกคิโอ
881 Words
"ปล่อยสิ...ไอ้บ้า"
"..."
มือเรียวบางกับเล็บยาวสวยที่เคลือบด้วยยาทาสีหวานกำลังผลักไสร่างหนาให้ห่างจากตัวเองอย่างไร้ประโยชน์ เธอเป็นคนชอบเปลี่ยนสีเล็บกับร้านเดิมช่างคนเดิมเขารู้เพราะคอยตามดูเธอมาตลอด ชีวิตแมวน้อยขี้เซาของเขาไม่เคยทำอะไรไม่ดีไม่งามร้านเหล้าก็ไม่เคยแอบเข้า แอลกอฮอล์ก็ไม่ดื่ม ชีวิตเธอมันแสนจะเรียบง่ายจนเขาออกจะประหลาดใจอยู่ไม่น้อยในช่วงแรกที่รับรู้ ส่วนผู้ชายมาตามจีบก็มีบ้างแต่เธอไม่ได้มีท่าทีจะเล่นด้วย แต่เป็นคุณคีย์เองที่เริ่มทนไม่ไหวเพราะถึงเธอจะไม่ได้สนใจเพศตรงข้ามให้เห็น ก็ไม่ใช่ว่าอนาคตจะไม่มีสักหน่อย และเวลาก็ผ่านมานานพอสมควรปีหน้าเขาก็จะเรียนจบยังไม่รู้เลยว่าถ้าเขาไม่อยู่ที่นี่แล้ว แมวตัวนี้จะไปเป็นของใครก่อนที่เขาจะรู้รึเปล่า เขาตั้งคำถามกับตัวเองทั้ง ๆ ที่เขารู้อยู่แล้วว่ามันไม่มีวันจะเป็นไปได้
"ขู่เก่งจริงนะ"
"ปล่อย"
"ทำคุณบูชาโทษ"
"โทษบ้าอะไร"
"เราจะล้มฉันก็ช่วย"
"เป็นเพราะคุณ"
"..."
มือหนาปล่อยเอวบางตามที่เธอต้องการ ด้านออญ่าเมื่อเป็นอิสระก็รีบถอยหนีแล้วจัดระเบียบเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย เธอสงสัยว่าเขาเป็นใครทำไมถึงเขามาได้แต่ก็ไม่อยากคุยกับคนแปลกหน้า เลยเบี่ยงตัวเลี่ยงให้ไกลจากเขาเพื่อเดินไปที่ประตู การสแกนนิ้วของเธอไม่ได้ผลเธอทำมันอยู่แบบนั้น ส่วนอีกคนก็ยกยิ้มก้าวเท้าไปนั่งที่โซฟาอย่างไม่ทุกข์ร้อน
"นี่...คุณ"
"..."
"คุณเข้ามาได้ยังไง?"
"เดินเข้ามา"
"ฉันหมายถึงคุณมีรหัสหรือสแกนนิ้ว"
"..."
"ฉันเปิดประตูไม่ได้คุณช่วยฉันหน่อยสิ"
"แล้วได้อะไร"
"เอ้า....ก็ได้ออกไปพร้อมกันไง"
"ก็ไม่ได้อยากจะออก"
แมวน้อยขี้เซาของคุณคีย์กำลังโกรธทำไมเขาจะไม่รู้ในเมื่อเขาจงใจทำให้เป็นแบบนั้น เธอโกรธที่ประตูมันล็อก เธอโกรธที่เขาไม่ให้ความช่วยเหลือ เธอโกรธเพราะเขากวนตีน แต่เธอพูดออกมาจากปากไม่ได้ ก็ในห้องนี้มีแค่เธอกับเขาแถมคนภายนอกก็ไม่รู้ด้วยว่าเธออยู่ในนี้ เธอมีเขาเป็นที่พึ่งเดียว เพราะมือถือของเธอก็ไม่มี กระเป๋าเธออยู่ในล็อกเกอร์ตรงเคาน์เตอร์ทางเข้าออกห้องสมุด
"อีกสัก 30 นาทีนั่งสิเดี๋ยวค่อยไป"
"..."
"ชาไหม?"
"..."
"หอมมากนะ..."
"..."
ปากเล็ก ๆ บ่นกับตัวเองว่า "คนบ้าอะไรว่ะ" เขาอ่านปากเธอก็ถึงกับนึกขำ เธอไม่ได้เรียบร้อยน่ารักเหมือนหน้าตา เธอชอบแอบสบถบ่อย ๆ เขาทำเป็นไม่เห็นไม่ได้ยินแล้วลุกไปชงชาร้อนชั้นดีที่มุมเครื่องดื่มมาสองถ้วย คุณคีย์ชอบดื่มชามากกว่ากาแฟ และเขาก็ต้องการดื่มกับเธอในตอนนี้ เขาชอบนั่งมองเธอยิ่งเวลานี้เขาได้มองเธอใกล้ ๆ ชาของเขายิ่งอร่อย กลิ่นหอม ๆ ของชาถ้วยสวยส่งกลิ่นเชิญชวนให้เธอต้องสนใจ มันหอมและรสชาติดีมากแถมอุณหภูมิของน้ำก็ช่างพอดีไม่ร้อนเกินไป
"คุณ"
"..."
"เป็นพวกมีอภิสิทธิ์สินะถึงเข้ามาได้"
"มั๊ง"
"ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ใหม่"
"..."
"คุณเปิดให้ฉันออกไปก่อนไม่ได้หรือไง...ฉันมีเรียนเช้า"
"พิน็อกคิโอ"
"???"
พิน็อกคิโออย่างงั้นรึ...เขาพูดถึงหุ่นไม้ที่จมูกจะยื่นยาวยามที่เขาโกหก นี่เขากำลังว่าเธอโกหกหรอ แต่เขาจะรู้ได้ไงว่าฉันโกหกเรียนมีเรียนเช้า เธอขมวดคิ้วเข้าหากันทั้งที่ตาจ้องมาไปที่เขา ส่วนเขาก็ไม่ได้หลบสายตาหนีไปไหน เธอเพิ่งสังเกตเห็นว่าดวงตาคู่สวยของเขาเหมือนกับของคนเมื่อวานไม่มีผิด แต่ตอนนี้เขาไม่ได้สวมหน้ากากปกปิดใบหน้า เธอยอมรับว่าเขาเป็นคนที่หน้าตาดีมากและก็มากกว่าผู้ชายทุกคนใน KMTT ที่เธอเคยเจอมา
"ดื่มอีกหน่อยสิ"
"..."
"เดี๋ยวเสร็จแล้วจะได้ออกไป"
"..."
เรื่องกดดันผู้คนก็เป็นเรื่องที่คุณคีย์เชี่ยวชาญนัก ตอนแรกเขาคิดอยากจะอยู่แกล้งเธอในนี้สักครึ่งวัน แต่พอเห็นอาการสั่นกลัวที่เธอพยายามจะปกปิดมันไว้ เขาก็ใจอ่อนยอมเปลี่ยนแผนปล่อยเธอไปก่อนเวลา เพราะยังไงต่อจากนี้เธอจะได้เจอเขาบ่อยขึ้นอีกแน่ เธอกลัวเขามันก็ไม่แปลกเขาเองไม่ใช่คนน่าคบหาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจออยู่แล้ว ยกเว้นแต่คนสองจำพวก พวกแรกพวกขี้ประจบประแจงอยากได้ผลประโยชน์จากเขา พวกที่สองผู้หญิงร่านที่หวังจะได้ผู้ชายรวย ซึ่งแมวน้อยของเขาไม่ใช่ทั้งสองประเภท นั่นละทำให้เขาอารมณ์ดีมากกว่าเดิมตอนเธอแอบด่าเขาด้วยปากเล็กๆ ของเธอ
- Writer
