Chapter 42
Hindi ako makapaniwala sa nangyari kay Adam ayon sa kwento ni Kent bago siya magpaalam sa ‘kin dahil gusto ko rin malaman. Sa una ayaw niyang ipaalam sa ‘kin dahil nga sa kondisyon ko at baka makasama pa raw, pero sabi ko kaya ko naman. Samu’t sari ang nararamdaman kong emosyon para sa kanya pero mas nangingibabaw ang lungkot at awa para sa kanya.
“Alam ko madali kong na-judge si Adam nong mga panahon na ‘yon at hindi ko rin matanggap kong paano ka niya trinato ng ganu’n.” Huminga siya ng malalim, nakatitig lang ako sa kanya at tahimik na nakikinig. “Nong araw na nagkita-kita tayo nu’n sa canteen, ‘yon din yong araw na nagpirmahan ng annulment yong mga magulang niya, hindi niya matanggap, pero bago pa man ‘yon, sobra na ‘yong away ng mga magulang niya at hindi matanggap na din
