ข้าวฟ่าง..
ฉันรู้ว่าตัวเองเผลอหลุดปากพูดถึงลูกต่อหน้าเตอร์เพราะตอนนี้ฉันห่วงน้องแป้งมาก คุณครูโทรมาบอกว่าน้องแป้งแอบกินขนมกับเพื่อนโดยที่ไม่รู้ว่าขนมที่กินมันมีส่วนผสมของกุ้งแล้วน้องแป้งแกแพ้กุ้งและอาการของแกจะรุนแรงมากฉันถึงเป็นห่วงแม้ว่าตอนนี้แกจะพ้นขีดอันตรายแล้วเพราะคุณครูพามาส่งโรงพยาบาลได้ทัน
"ฉันถามว่าลูกที่เธอพูดถึงเมื่อกี๊คือลูกใคร...ลูกเธอหรือเปล่า" เขาจ้องหน้าฉันเพื่อเค้นเอาคำตอบมาถึงตอนนี้ฉันคงปฏิเสธไม่ได้ฉันยอมรับไปตรงๆ
"ใช่ลูกของฉันเอง"
"เธอมีลูกแล้ว?? "
"แล้วมันแปลกตรงไหน"
"ก็ไม่แปลกหรอกแต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีลูกเร็วขนาดนี้ ที่หายไปสามสี่ปีคือแอบไปมีลูกมีผัวว่างั้น"
"อื้มใช่"
"ฉันอยากเห็นหน้าลูกเธอจริงๆ "
"ไม่ต้องหรอกลูกของฉันไม่ชอบคนแปลกหน้านายกลับไปได้ละ อ้อขอบใจนะที่ขับรถมาให้"
"ฉันยังไม่กลับฉันอยากดูหน้าลูกเธอแล้วก็อยากเห็นหน้าพ่อของลูกเธอด้วย"
"เขาไม่อยู่ให้นา
