ข้าวฟ่าง.....
"งั้นก็บอกความจริงมา" เขาจ้องหน้าฉันเพื่อที่จะเอาคำตอบให้ได้
"พ่อของเด็กๆ ...ตายไปแล้วล่ะ" ฉันกลั้นใจพูดออกไปอย่างรู้สึกผิดที่พูดแบบนั้นมันเหมือนกันแช่งเขาแต่ให้ทำไงยังไงได้ฉันจะบอกความจริงได้ยังไงกันล่ะ
"ตาย?? " เขาถามเหมือนไม่เชื่อก่อนจะหันไปมองลูกทั้งสองแล้วหันกลับมามองหน้าฉัน
"อื้มใช่ตายไปแล้ว" ตายไปจากหัวใจของฉันยังไงล่ะ นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดในใจ
"เธอคิดว่าฉันจะเชื่อ?? "
"เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่นายเพราะฉันบอกความจริงนายไปแล้ว"
"ความจริง หึ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงประชดฉันดูออกว่าเขาไม่เชื่อ
"ฉันว่านายกลับไปได้ละขอบใจนะที่มาส่ง อ่ะเงิน" ฉันล้วงเงินในกระเป๋าให้เขาเขามองมันแล้วเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันอีกรอบอย่างไม่เข้าใจ
"เงินอะไร"
"ก็ค่ารถไง"
"ฉันยังไม่กลับจนกว่าจะรู้ว่าที่เธอพูดมาว่าพ่อของเด็กตายไปแล้วน่ะมันเรื่องจริงหรือโกหก"
"แล้วฉันจะโกหกนายไปให้ได้อะไรขึ้นมา"
"ก็
