เขามาช้าไปแค่ก้าวเดียวเท่านั้น ถ้าเขาตัดสินใจมาทันทีที่ได้รับจดหมายฉบับนี้ เขาก็คงได้ทันได้คุยกับนางเหมือนพิมพ์ แต่การมาตอนนี้ของเขา มีเพียงทายาทคนเดียวของนางเหมือนพิมพ์ที่นั่งร้องไห้อย่างน่าเวทนา ถ้าเขาไม่รับไปดูแล ดูท่าแล้วเด็กผู้หญิงคนนี้คงไม่พ้นต้องเป็นเด็กเร่รอ่นแน่ๆ
“หนูไม่มีที่ไป” เด็กหญิงตอบออกมาด้วยเสียงเศร้า บิดาของเธอเสียชีวิตตั้งแตเธอยังไม่เกิด มารดาของเธอก็ไม่ได้ติดต่อกับญาติทางบิดา ส่วนญาติทางมารดาก็ไม่มีใครสนใจนับญาติสองคนแม่ลูกยากจนอย่างเธอ ทำให้ตอนนี้เธอไม่เหลือที่พึ่ง ไม่รู้เลยว่าตนเองจะต้องทำอย่างไรต่อไป
“ก็ไปอยู่กับฉันตามที่แม่เธอต้องการสิ ต่อจากนี้ฉันจะดูแลเธอเอง” ตรัยคุณเอ่ยออกมาด้วยเสียงอ่อนโยน เขาก็ไม่ได้อยากรับภาระตรงนี้ ติดที่เขานั้นติดค้างนางเหมือนพิมพ์ ทำให้เขาต้องรับดูแลบุตรสาวของนางเหมือนพิมพ์ไปจนกว่าจะบรรลุนิติภาวะ
“หนูไม่รู้จักคุณเลย คุณเป็นอะไรกับแม่ ทำไ
