เมียทระนง

ความสัมพันธ์แบบลูกค้า...1

“มีสิเรื่องสำคัญมากด้วย” ภานุวัฒน์เอ่ยเสียงจริงจัง แม้ว่าจะไม่อยากพูด แต่เขาก็คงต้องพูด เพราะมันใกล้เวลาแล้ว ใกล้เวลาที่เขาจะต้องทำตามความต้องบิดามารดาแล้ว

“เรื่องของเราคงต้องจบลงตรงนี้แล้วแหล่ะดา” ภานุวัฒน์เอ่ยเสียงเย็น ไร้ความรู้สึกใดๆ แต่คนที่ฟังถึงกับใจสั่น โลกทั้งโลกของเธอล่มสลายลงตรงหน้า ไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ จากเขา ทุกอย่างมันปกติมาก ปกติมากจริงๆ จนเธอคิดว่าเธอจะอยู่แบบนี้ไปอีกนานเท่านาน

“ทำไมคะ ดาทำผิดอะไร ทำไมอยู่ดีๆ คุณนุถึงบอกเลิกสัญญาของเราคะ” ภิรดาเอ่ยถามพร้อมกับหยาดน้ำตาที่เริ่มไหลซึมออกมาจากหางตาของเธอ นี่มันถูกบอกเลิกกลางอากาศชัดๆ เมื่อคืนเขาและเธอยังมีความสุขอยู่เลย แล้วอยู่ดีๆ เขามาบอกเลิกแบบนี้ ใครจะไปรับไหว เจ็บปวดจวนเจียนจะขาดใจตายเสียด้วยซ้ำ

“ทุกอย่างมันถึงเวลาแล้ว ฉันกำลังจะแต่งงาน คู่หมั้นของฉันกำลังจะกลับมาที่เมืองไทยอาทิตย์หน้านี้แล้ว ฉันไม่อยากให้เขารู้สึกไม่ดี ถ้าเขารู้เรื่องของเธอ เพราะฉะนั้นเธอกับฉันมันควรจะจบกันตั้งแต่ตอนนี้ เธอไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่ให้เธอจบฟรีๆ หรอก ฉันมีเงินให้เธอก้อนใหญ่ ให้เธอไปตั้งตัว แต่มีข้อแม้ เธอจะต้องลาออกจากงานที่โรงงาน ฉันจะได้ไม่ต้องระแวงว่าเธอจะมาพูดอะไรที่จะทำให้พิมเขาไม่สบายใจ” เขาปกป้องความรู้สึกของพิมใจว่าที่เจ้าสาวของเขา แต่เขาไม่คิดจะปกป้องความรู้สึกของนางบำเรอที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาสักนิด ทุกอย่างมันดูแตกสลายไม่มีชิ้นดี ความหวังที่เคยวาดไว้มันพังลงตรงหน้า พังลงแบบไม่มีชิ้นดี

“ใจร้ายที่สุด น่าจะบอกกันล่วงหน้าสักนิด” ภิรดาตัดพ้อออกมาทั้งน้ำตา เจ็บจนไม่อยากหายใจ เจ็บจริงๆ

“ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่มั้ยว่าอย่าคาดหวังอะไรที่มันเกินตัว เธอไม่ควรจะมารู้สึกอย่างนี้ ฉันบอกตั้งแต่วันแรกที่ฉันซื้อเธอแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ให้เอาใจมาผูกไว้กับฉัน แต่เธอก็ทำไม่ได้ แล้วจะโทษใครล่ะ ถ้าไม่โทษตัวของเธอเอง” ภานุวัฒน์เอ่ยอย่างเห็นแก่ตัว และไม่ได้สนใจผู้หญิงที่เป็นนางบำเรอของตนเอง และกำลังร้องไห้อยู่ตรงหน้าสักนิด เขาคิดเพียงว่าก็แค่จบ มันจะไปยากอะไรล่ะ