“ดา” เสียงของภานุวัฒน์แห้งผาก แต่คนที่ได้ยินกลับตกใจมากกว่า นี่เธอหูแว่วไปอย่างนั้นเหรอ เธอทำไมได้ยินเสียงผู้ชายเลวๆ คนนั้นอยู่ในหูเธอ ภิดรายังไม่ยอมหันไปมองเขา เธอเดินต่อและกำลังจะเดินผ่านคนที่กำลังเข็นวิลแชร์ไป
“ดา หยุดก่อน” คราวนี้ภานุวัฒน์เอ่ยเสียงดังขึ้น แน่นอนว่าภิรดาไม่ได้หูฝาดแน่นอน เธอมองหาที่มาของเสียง และก็พบว่าเขานั่งอยู่บนวีลแชร์ นี่เขาเป็นอะไร ทำไมเขาถึงนั่งอยู่บนวีลแชร์ อีกทั้งใบหน้าซูบผอมของเขา เหมือนคนป่วยที่ไม่มีความสุขเลย เริ่มแรกเธอก็ตกใจเหมือนกัน แต่มาตอนนี้ เธอรู้สึกว่าเธอกำลังพึงพอใจกับภาพตรงหน้า กรรมที่เขาทำเธอไว้ มันทำให้เขาทุกข์ใจไม่ต่างจากเธอ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอไม่มีความสุข เขาก็คงไม่มีความสุขเหมือนกัน
“เราเคยรู้จักกันด้วยเหรอคะ” ภิรดาตอบกลับเสียงเย็น ในขณะที่เด็กชายวายุมองมารดาและชายแปลกหน้าที่นั่งวีลแชร์อยู่ด้วยความสงสัย แต่พอมารดาถามกลับไปแบบนั้น เด็กน้อยก็
