เปลือกตาบางใสค่อยๆ เปิดขึ้น ภาพมัวในตอนแรกค่อยๆ ชัดขึ้น สายตาของหญิงสาวยังคงอยู่ที่เพดานห้องสีขาวสะอาดตา คิ้วได้รูปขมวดเข้าหากันนิดๆ ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบๆ ด้านซ้ายมือของหญิงสาวมีประปุกน้ำเกลือแขวนอยู่บนเสา นีเซียมองไล่ตามสายพบว่าน้ำเกลือสิ้นสุดที่หลังมือของเธอ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงตื่นตระหนก แต่เป็นเพราะร่างสูงที่นั่งเหยียดยิ้มอยู่ที่ข้างเตียงนั่นต่างหาก
“ฟื้นแล้วหรือพระชายา”
“...”
“ไม่ใช่สิ ผมต้องเรียกคุณว่านีเซีย นีเซีย คาสซาโน่”
“...”
“ถูกไหม”
“นี่คุณ…”
ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง ลำคอของเธอแห้งผากขึ้นมาฉับพลัน เรียวปากอวบอิ่มเม้มเหยียดจนเป็นเส้นตรง หญิงสาวขยับตัวขึ้นในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน แผ่นหลังบอบบางพิงเข้ากับพนักเตียง ในขณะที่เลี่ยงการสบสายตากับอามิล
“ว่าไงล่ะนีเซีย คุณยังยืนยันว่าตัวเองคือพระชายานีน่า พี่สาวฝาแฝดของคุณอีกหรือเปล่า”
“ฉัน…”
นีเซีย
