“แล้วคุณจะให้ฉันเรียกคุณว่าอะไร แต่มีสองอย่างที่ฉันพอจะนึกออกในตอนนี้นั่นก็คือไอ้โจรชั่วกับคนโรคจิต”
“อย่าปากดีให้มากนักนีเซีย คุณไม่รู้หรอกว่าผมทำอะไรได้บ้าง”
อามิลกดเสียงต่ำ แววตาของเขาก็แข็งกร้าวขึ้นมาฉับพลัน นั่นทำให้นีเซียตระหนักขึ้นมาว่าตอนนี้เธอควรจะสงบปากสงบคำเอาไว้ก่อน
“แล้วคุุณจะให้ฉันเรียกคุณว่าอะไรเล่า...คะ”
หญิงสาวบอกเสียงแข็ง แต่พอเห็นสายตาดุๆ ที่มองมา ท้ายประโยคน้ำเสียงของเธอก็อ่อนลง แม้จะขัดใจเจ้าตัวอยู่ไม่น้อยก็ตาม
“เรียกผมว่าเจ้านาย เพราะตอนนี้ผมเป็นเจ้านายของคุณ”
เรียวปากอวบอิ่มของหญิงสาวเม้มเข้าหากันแน่น หากไม่ติดว่ากำลังตกอยู่ในสถานะที่เป็นรอง เธอคงตะโกนใส่หน้าอีกฝ่ายไปแล้ว
“ค่ะเจ้านาย”
เมื่อหญิงสาวรับคำอย่างไร้ทางเลือก อามิลจึงเผยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ และนั่นทำให้นีเซียนึกหมั่นไส้อีกฝ่ายอยู่ไม่น้อย จากนั้นร่างสูงก็ขยับเท้าออกไป โดยมีสายตาขุ่นเคืองของหญิงสาวมองต
