แสงสว่างจากดวงอาทิตย์สาดส่องเข้ามากระทบดวงตา ส่งผลให้ผมที่นอนอยู่บนเตียงนุ่มต้องหยีตาพร้อมกับยกฝ่ามือหนาขึ้นมาปกป้องดวงตาจากแสงแดดไว้
นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ววะเนี่ย!!
ผมค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาสำรวจรอบ ๆ ห้อง ไม่มีแม้แต่เงาหัวของไอ้ศิวะอยู่ในห้องนี้ มันคงหนีออกไปตั้งแต่ตีห้าแล้วสินะ
“กวนตีนจริง ๆ นะมึง ออกไปก็ไม่ปิดหน้าต่าง”
ผมชักสีหน้าด้วยความหงุดหงิด เพราะรู้ดีว่ามันจงใจเปิดหน้าต่างทิ้งไว้ให้แสงแดดสาดส่องเข้ามาแยงตาผม
ผมรู้สึกปวดระบมไปทั้งตัว คงเป็นเพราะเมื่อคืนไอ้ศิวะมันเอาแต่ใจไปหน่อย พอสังเกตดูตัวเองที่กำลังเปลือยเปล่าล่อนจ้อนก็พบว่ามันมีรอยแดงของการดูดและขบกัดอยู่บ้าง ถึงจะไม่มากแต่ก็ทำเอาผมหงุดหงิดได้ ไม่น้อย
“บอกว่าอย่าทำรอย ๆ มึงนี่มันฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องจริง ๆ เลยไอ้เวรเอ้ย!!” ผมบ่นอุบอย่างหัวเสีย ถึงแม้คนที่โดนต่อว่าจะไม่อยู่ฟังให้รำคาญแล้ว
ผมค่อย ๆ ใช้ศอกดันร่างตัวเองขึ้นอย่าง
