รถหกล้อแล่นบนถนน ผ่านทุ่งนาเขียวขจีของชาวบ้าน ไม่นานก็เลี้ยวเข้าไปภายในบ้านหลังหนึ่ง ที่มีอาณาเขตกว้างขวาง
เมื่อนะโมจอดรถใต้ร่มไม้เรียบร้อย พลอยก็กวาดสายตามองรอบบ้าน ที่มีช้างสองเชือกผูกอยู่ ก่อนจะได้ยินนะโมพูด
“พลอยถ่าอยู่หม่องนี่ก่อนเด้อ เดี๋ยวอ้ายลงไปเอาตะขอสับช้างคาวเดียว” (พลอยรออยู่นี่นะ เดี๋ยวพี่ลงไปเอาตะขอสับช้างแป๊บเดียว)
“ได้”
นะโมลงรถ จากนั้นก็เดินไปยังเรือนรับรอง พอเห็นหลานชายเจ้าของบ้านนั่งอยู่จึงเอ่ยขึ้น
“มาเอาตะขอสับช้างที่สั่งเมื่อวานครับ”
‘อาเจียง’ หลานชายเพียงคนเดียวของครูบาใหญ่ ซึ่งเป็นหมอช้างรุ่นสุดท้าย กำลังอ่านบางอย่างอยู่โต๊ะไม้สัก เมื่อได้ยินเสียงของนะโมก็หันมองโดยไม่พูดอะไร ก่อนจะปิดหนังสือในมือลง ลุกไปหยิบคชกุศที่ปู่ฝากไว้ให้อีกคน จากนั้นก็เดินเอาไปให้นะโม
ทางด้านพลอยนั่งมองนะโมยืนอยู่เรือนรับรอง ที่เต็มไปด้วยงาช้าง และวัตถุมงคลเครื่องรางของขลังเกี่ยวกับช้า
