Amanda’s POV
I grasp for air. Ang bigat kasi ng dibdib ko. Pinilit kong umakto ng normal at hindi nagpatinag sa ipinakita nito. Kinuha ko ang papel saka nagbaba ng tingin. He’s still my boss after all. He’s got the right to scold me when I do something wrong, but this time, it feel a bit strange... he knew about this letter. Bakit kung magalit siya ay parang napakabigat ng kasalanan ko at wala siyang kaalam-alam sa ginawa ko?
“S-Sige... pasensiya na. Aayusin ko nalang.” Mahinang sambit ko habang nakababa ng tingin.
I heard him let out a harsh breathe.
“Leave.”
Bakit gusto kong maiyak?
This is all his fault.
Pero kasalanan mo rin Amy dahil dalang-dala ka naman sa pinapakita niya sa’yo.
Sumulyap muna ako sa huling beses rito bago tumalikod at naglakad palabas. Ni hindi ito nakati
