พอเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงกว่า อันทิกาก็นอนหลับอยู่บนตักของเหมราชอย่างอ่อนแรง พอได้กลิ่นกายของเขามันก็ทำให้เธอหายมึนหัวไปได้มาก จนมีคนมาเคาะประตูเหมราชก็จับหัวของอันทิกาเขยิบออกช้าๆ อย่างเบามือ ก่อนจะลุกไปเปิดประตูห้องของอันทิกา
“โทษทีเหม รถมันติดแล้วไตรก็ขับรถช้ามากเลย คุณน้ำอิงเป็นยังไงบ้าง” ม่านฟ้าเอ่ยบอกไปก็เอ่ยถามหาอันทิกาทันที ก่อนจะมองหน้าเพื่อนหนุ่ม
“นอนหลับอยู่ เข้ามากันก่อนสิ” เหมราชเอ่ยบอกก็พาเพื่อนทั้งสองเข้ามาในห้องของอันทิกา ก่อนจะเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามมองดูเพื่อนสาวตรวจอันทิกา
“คุณน้ำอิงคะ เดี๋ยวม่านขอเช็คร่างกายหน่อยนะคะ คุณลุกไหวไหมคะ” ม่านฟ้านั่งคุกเข่าลงไปก็เอามือจับไหล่ของอันทิกาที่นอนหลับอยู่ พร้อมกับเขย่าตัวเธอเบาๆ เพื่อปลุกให้เธอตื่น เพราะเธอต้องสอบถามอะไรหลายๆอย่าง
“อือ คุณหมอ” อันทิกาลืมตาตื่นมาก็เจอหน้าสวยๆของหมอสาว เธอก็ลืมตาขึ้นมาแล้วเธอก็พยายามลุกขึ้น จนเหมราช
