เวลาที่ผ่านมาพิสูจน์แล้วว่า…ไม่ว่าผ่านมากี่ปี เขาไม่เคยลืมเพียงฟ้าได้เลย ทุกภาพความทรงจำ ทุกรอยยิ้ม ทุกน้ำตาที่เธอเคยซ่อน มันยังคงชัดเจนอยู่ในหัวใจเขาเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
เขายืนอยู่ตรงนั้นเงียบๆ มือเกร็งแน่นที่ราวประตู
รู้ว่าแม้เขาจะขอโทษสักล้านครั้ง หรือสารภาพความจริงทุกอย่าง มันก็ไม่อาจลบล้างความเจ็บปวดที่เขาเคยสร้างขึ้น
และสิ่งเดียวที่เขาทำได้ตอนนี้…คือต้องยอมรับ…ว่า ความรักของเขาตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่เคยจางหายไปจากใจแม้เพียงเสี้ยววินาทีเดียว
ภีมน้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบๆ เขารู้แล้ว…แม้จะสายเกินไปที่จะกลับไปแก้ไข แต่หัวใจของเขาจะจดจำเพียงฟ้าไปตลอดชีวิต
ภีมกลับไปตั้งหลัก เขาคิดว่าเขาควรจะขอขมาคุณเพ็ญพรเป็นอย่างแรก เพราะเขาทำกับท่านหนักเหมือนกัน ภีมยืนอยู่หน้าบ้านของคุณเพ็ญพร มือกำดอกไม้และธูปเทียนแน่น เขาไม่รู้ว่าคำพูดใดจะเพียงพอที่จะชดเชยสิ่งที่เขาทำไป
และเขารู้ดีว่าสิ่งที่เขา
