จากวันที่ขอร้องเสี่ยเสือให้ไปทำงานด้วยวันนั้น ก็ผ่านมาแล้วร่วมหนึ่งอาทิตย์ ทว่าเสี่ยเสือก็ยังคงเงียบไม่เรียกนาเดียร์เสียที วันนี้หญิงสาวจึงออกมาดักรอชายหนุ่มที่หน้าห้องนอน เพื่อถามย้ำถึงเรื่องงานให้แน่ชัดไปเลยว่าจะให้เธอเข้าไปช่วยเมื่อไหร่ อยู่แต่บ้านเฉยๆ เธอก็เริ่มเบื่อขึ้นมา งานบ้านงานเรือนก็ทำจนไม่รู้จะทำอะไรเพื่อให้แต่ละวันผ่านพ้นไป
เมื่อเปิดประตูห้องนอนออกมาเสือก็ชะงักไป เมื่อเห็นนาเดียร์ยืนอยู่หน้าห้อง คิ้วเข้มเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม ร่างบางจึงรีบเดินเข้ามาใกล้
“เสี่ยคะ เดียร์ขอคุยด้วยสักครู่ได้ไหมคะ”
“เรื่อง” เอ่ยถามพลางเดินไปยังบันไดเพื่อลงไปชั้นล่าง นาเดียร์จึงรีบเดินตาม
“เรื่องงานที่เดียร์ขอเสี่ยไปทำด้วยวันนั้นไงคะ เมื่อไหร่เสี่ยจะให้เดียร์ไปทำงานคะ”
“ขอฉันตอนไหน” แสร้งถามราวกับจำไม่ได้ ทั้งที่ความจริงตัวเองจำได้ขึ้นใจ ว่าหญิงสาวคนนี้เจ้าเล่ห์นัก ที่มาขอร้องตนในช่วงเวลาที่ตนกำลั
