หลังพายุโหมกระหน่ำสงบลง นริศตาก็ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย เหนื่อยใจเต็มทนที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ซ้ำๆ ไม่รู้จักจบจักสิ้นเสียที ความรู้สึกที่ควรจะยินดีเมื่อได้ยินเขาบอกรักถูกความเหนื่อยหน่ายกลบทับจนมิด ทุกอย่างเป็นเพราะอธิปกคนเดียว ถ้าเขาไม่ทำตัวงี่เง่าส่งสรัลไปลากตัวเธอมากลางดึกกลางดื่น เพื่อนเขาก็คงไม่ต้องลำบาก เธอเองก็คงได้อยู่อย่างสงบสุขแล้วแท้ๆ ที่เธอยอมมาวันนี้จึงไม่ใช่เพราะเกรงใจสรัลเพียงอย่างเดียว แต่ต้องการจบเรื่องทุกอย่างระหว่างเธอกับอธิปกให้เด็ดขาด
“เรามาเคลียร์กันให้จบเถอะค่ะ คุณสะดวกจะไปหย่ากับฉันได้เมื่อไหร่” นริศตาพุ่งตรงเข้าประเด็นโดยไม่มีการเกริ่น
สีหน้าอธิปกพลันติดบึ้งเจือแววหม่นหมอง นัยน์ตาดำสนิทเข้มขึ้น เอ่ยถามเธอเสียงขรึมราวกับพยายามระงับอารมณ์ว่า
“ยังโกรธอยู่อีกเหรอ?”
“คุณคิดว่าฉันแค่งอนคุณเหรอคะ?” เธอเหยียดยิ้ม
อธิปกมองหน้าเธออย่างจนใจ
“ผมรู้ว่าคุณยังน้อยใจและไม่พอใ
