จอดรถปุ๊บนริศตาก็เดินตรงดิ่งเข้าบ้านทันทีที่เห็นอธิปกจอดรถจนได้ยินเสียงล้อบดถนนดังสนั่น ไม่รู้เขาจะตามราวีเธอไปถึงไหน เธอขี้เกียจทะเลาะกับเขา ยิ่งเกลียดจนไม่อยากจะมองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ แต่ฟ้าก็ช่างแกล้งกัน เกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้น บีบให้เธอต้องเผชิญหน้ากับเขาจนได้
อธิปกก้าวอาดๆ ตามมาทันใช้มือดันประตู ก่อนจะเปิดมันออกแล้วผลุบเข้ามาภายในบ้าน ท้าวสะเอวยืนจังก้าจ้องตาเธออย่างเอาเรื่อง สีหน้านั้นดำทะมึนพัดพาเอาอารมณ์เกรี้ยวกราดราวกับพายุที่พร้อมจะฉีกร่างเธอได้ทุกเมื่อ
“ออกไป!” นริศตาชี้นิ้วไล่ เขาน่ากลัวแล้วยังไง เธอต้องกลัวเขาด้วยหรือ..
อธิปกแสยะยิ้ม ดวงตาคมกริบวาวโรจน์เหมือนมีดที่เชือดเฉือนเธอ ก้าวพรวดเข้าประชิดตัวเธอเอื้อมมือบีบแขนเรียวเล็กแน่น กระชากให้เธอหันมาประจันหน้ากับเขา
“ทีกับผัวละรังเกียจ แต่ไอ้หมอนั่นทำตัวระริกระรี้ ชอบมันรึไงห้ะ!”
“ใช่!” เธอเชิดหน้ายอมรับ “ทีคุณยังรักอลิสาไ
