นริศตายื่นแขนยกขาพาดบนตักเขา ไม่ถือทิฐิให้ตัวเองลำบาก เอ่ยปากบอกว่า
“ปวดขาค่ะ แขนก็ปวด หลังก็ปวด ลูกคุณคนนี้โตขึ้นทุกวัน ทรมานฉันจนนอนหลับไม่สนิทเลยสักคืน”
เห็นเธอบ่นอุบ อธิปกก็ยิ้มเอ็นดู ค่อยๆ บีบนวดแขนขาไล่ไปตามจุดและปลีน่องอย่างเบามือ สบายเสียจนนริศตาเคลิ้มหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ มาสะลึมสะลือก็ตอนที่รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างเลื้อยผ่านขาไป ลางสังหรณ์เริ่มทำงานทำเอาขนลุกซู่จนต้องลืมตาดู พอเห็นว่าเป็นงูเท่านั้นเธอก็สั่นไปทั้งตัว สะบัดขาเร่าๆ ว่า
“กรี๊ดดดดด!!!”
นริศตาหวีดร้องสุดเสียง อารามทั้งเกลียดทั้งกลัวงูสุดชีวิตทำให้เธอดิ้นเร่าๆ สะบัดขามั่วซั่วหมายสะบัดมันไปให้พ้น จนไม่ทันระวังร่างทั้งร่างก็ร่วงตกลงมาจากชิงช้า แม้จะไม่สูง แต่ความตื่นตระหนกตกใจบวกกับความหวาดกลัวก็ทำให้นริศตาเจ็บจุกอยู่เหมือนกัน
อธิปกที่เดินเข้าครัวไปอุ่นข้าวต้มโผล่หน้าออกมาจากตัวบ้าน เห็นภรรยานั่งกองอยู่บนพื้นน้ำตาคลอ
