นริศตาผล็อยหลับคาอกสามีไปจริงๆ มารู้สึกตัวก็ตอนที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังเคลื่อนที่อยู่ พอลืมตาขึ้นอย่างงัวเงียก็พบว่าอยู่บนรถที่อธิปกเป็นคนขับ ทว่าเส้นทางที่มุ่งไปไม่ใช่ทางกลับบ้าน เธอจึงขมวดคิ้วเอ่ยถามเขาอย่างไม่ใคร่ไว้ใจว่า
“คุณจะพาฉันไปไหน?”
อธิปกหันมองภรรยายิ้มบางๆ อธิบายเสียงอ่อยคล้ายกับกลัวว่าเธอจะไม่พอใจเขา
“ขอโทษนะที่ผมพาคุณกลับกรุงเทพฯ โดยที่ไม่ได้บอกก่อน พอดีที่บริษัทมีเรื่องสำคัญที่ผมต้องเข้าร่วมประชุมด้วย แล้วคุณก็หลับสบายซะจนผมไม่กล้าปลุก จะพาคุณไปส่งที่บ้านก่อนผมก็เป็นห่วง ไม่อยากให้คุณอยู่คนเดียว ผมเลยตัดสินใจเอาเองว่าเราไปที่บริษัทด้วยกันน่ะดีที่สุดแล้ว ผมสัญญาว่าเสร็จธุระเมื่อไหร่จะรีบพาคุณกลับบ้านสวนทันที”
นริศตาเม้มปากเล็กน้อย ฟังเหตุผลของเขาแล้วเธอก็นึกโกรธไม่ลง จริงอย่างที่อธิปกพูด เธอเพิ่งจะเจอเรื่องสยองมาหยกๆ กลับไปอยู่คนเดียวก็มีแต่จะผวา อะไรก็พอทนได้ แต่เรื่องงู
