บทที่ 13
@บริษัทเดเนียล
มิล่านั่งทำงานหน้าห้องของเดเนียลด้วยอาการเหม่อลอย เพราะเธอกำลังนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เผลอตัวไปกับเขาจนเลยเถิด อีกทั้งยังนึกถึงทุกประโยคที่เขาได้พูดไว้เมื่อคืน ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะรู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา....
“เฮ้อ~ ไม่น่าบ้าไปกับเขาเลย นายมันตัวอันตรายเดเนียล” มิล่าถอนหายใจออกมาพร้อมกับบ่นไปเก็บแฟ้มงานไป
“เป็นอะไรของเธอ”
กึก! มิล่าหยุดการกระทำของตัวเองทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มของเดเนียลเอ่ยถามเธอ ก่อนจะเงยขึ้นไปมองเขาด้วยสีหน้าเคืองๆ แวบหนึ่ง แล้วหันกลับมาเก็บแฟ้มเอกสารบนโต๊ะต่อ...
“ไม่ได้เป็นอะไร”
“ไม่เป็น แล้วทำไมต้องทำหน้าเคือง...”
“แล้วรอยที่คอที่ฉันทำเมื่อคืนหายไปไหนหมด”
เดเนียลถามถึงรอยแดงที่เขาทำเมื่อคืนอย่างฉุนเฉียวและไม่ค่อยพอใจที่ตอนนี้ไม่เห็นรอยพวกนั้นแล้ว ทั้ง ๆ ที่เขาตั้งใจทำเพราะจะได้กันเธอจากผู้ชายคนอื่น...
“เป็นบ้ารึไง จะให้ฉันเดิ
