อนวัฒน์นำทางญาดามายังห้องเป้าหมายที่ตนเองจัดเตรียมไว้ มีเพียงความเงียบงันตลอดสองข้างทาง ชายเบื้องหน้าตื่นเต้นคล้ายทำอะไรไม่ถูกมือกำจนเปียกชื้น
นัยน์ตาสั่นเทาหลุบมองพื้นเพื่อซ่อนพิรุธจนมิดชิด นี่เป็นครั้งที่เท่าไรไม่รู้ซึ่งเขาวางแผนง้ออดีตภรรยา…
ทว่าญาดากลับนิ่งเฉยไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร มิหนำซ้ำเธอยังไม่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับติณณ์ให้อนวัฒน์รับรู้ แต่หญิงสาวฉลาดเลือกแสดงออกเป็นการกระทำมากกว่าคำพูด
ประตูห้องถูกสแกนด้วยคีย์การ์ดที่ฝ่ายชายมีไว้ครอบครองตั้งแต่มาถึง เสียงผ่านประตูเล่นเอาคนตัวเล็กขมวดคิ้วมุ่น
“พี่เชนมีการ์ดห้องดาได้ยังไง”
เธอโพล่งก่อนแทรกกายขวางประตู ใบหน้าหวานหยดจ้องเขม็งไม่คิดปิดบังอาการไม่พึงใจ
“พี่ขอสำรองไว้ไง เป็นห่วงดากับกล้าข้าว”
อนวัฒน์ยิ้มเบาบาง มือสากดันตัวหญิงสาวทว่ายังไม่เอ่ยถึงเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นได้หลังจากนี้
“พะ…พี่เชนทำอะไร” ญาดาดิ้นขลุกขลักอย
