บทที่สอง

2486 Words

ร้านกาแฟใกล้ตึกเก่าเป็นที่นัดหมายของอนวัฒน์และอิงอร นานร่วมสองเดือนกว่าสมองจะสามารถหาทางแก้ปัญหาหนักอึ้งที่เผชิญอยู่ได้ เพราะสภาวะการเงินของชายหนุ่มไม่สู้ดีนัก ตั้งแต่ลาออกจากงานประจำเรื่องราวมากมายก็พุ่งพรวดเข้าใส่อนวัฒน์ไม่ยั้งราวตั้งใจ อิงอรน้องสาววัยเด็กพ่วงตำแหน่งอดีตคู่หมั้นจึงอาสาเข้ามาช่วยเหลือ หล่อนติดต่อหาเขาเพราะรู้ว่าชายหนุ่มไปขอกู้ยืมเงินของบิดา ‘ธนการณ์’ คือธนาคารยักษ์ใหญ่ในประเทศไทยที่มีคุณ ธนานั่งบอร์ดเป็นผู้บริหารสูงสุด อาคิราห์บุตรชายคนโตขึ้นแท่นประธาน ส่วนอิงอรบุตรสาวคนเล็กควบตำแหน่งผู้ช่วยพี่ชาย หล่อนคือลูกสาวคนเดียวของนายธนาคารผู้ยิ่งใหญ่ ไฮโซสาวสังคมชั้นสูงที่มีไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ของประเทศ! “อเมริกาโน่ร้อนใส่นมค่ะ” มือเรียวปิดเมนูพร้อมกล่าวสั่งพนักงานฉะฉาน “ส่วนผม…” “อีกแก้วเหมือนกัน แต่ไม่ใส่นม” หล่อนขยิบตาข้างหนึ่งให้อนวัฒน์แกมรู้งาน “ขอโทษที่อิงถือวิสาสะสั่งแทนพี่เชน อิงจำได้ราง ๆ ว่าพี่ชอบเมนูนี้เลยยั้งปากไว้ไม่อยู่” อิงอรยกมือป้องปาก ใบหน้าหวานอึกอักราวสำนึกผิด “ไม่เป็นไร พี่กำลังจะสั่งพอดี” อนวัฒน์พยักหน้ารับรู้ ปากหยักได้รูปยิ้มบางเบาติดเย็นชา “ว่าแต่ที่อิงนัดพี่มาวันนี้…” “เรื่องเงินกู้ที่พี่เชนขอไป อิงว่าไม่น่าจะมีปัญหานะคะ ถ้าไม่ได้เต็มจำนวนจริง ๆ เอาเงินอิงไปโปะก่อนก็ได้” “ขอบคุณอิงนะ แต่พี่เกรงใจ” เสียงทุ้มปฏิเสธด้วยวาจาสุภาพ แค่อิงอรเกี่ยวข้องเล็กน้อยก็เพียงพอที่จะทำให้ญาดาเคืองขุ่น ขืนดึงหล่อนเข้ามาอยู่ในปัญหาอีกครั้ง คงไม่วายจบสิ้น อิงอรก็น้องส่วนญาดาก็เมีย เขาไม่อยากผิดใจกับทั้งสองฝ่าย “ไม่เห็นต้องเกรงใจอิงเลย รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก” หล่อนจิบเครื่องดื่มร้อน “ครอบครัวเราสนิทกันแค่ไหน จำไม่ได้เหรอคะพี่เชน” ริมฝีปากเคลือบสีชมพูอ่อนยิ้มงดงาม เป็นรอยยิ้มหวานฉ่ำหากใครได้อยู่ใกล้คงมีใจอ่อนระทวย “หรือพี่เชนแต่งงานแล้วเห็นอิงเป็นคนอื่น” หล่อนขมวดคิ้วถามเสียงเจือน้อยใจ “อิงคือน้องพี่ พี่ไม่มีทางมองอิงเป็นคนอื่น” ร่างสูงส่ายหน้า“อย่าคิดมาก เรายิ้มเยอะ ๆ น่ะดีแล้ว อย่าเอาเรื่องพี่มาใส่ใจเลย” “อิงไปช่วยคุยกับคุณดาให้ไหมคะ” หล่อนเสนอตัว แม้ในใจเต้นลิงโลด อิงอรปั้นหน้าเศร้าสร้อยทั้งที่ความจริงสะใจ ยิ่งญาดาดูเป็นมารร้ายมากเท่าไร ผู้หญิงแสนดีอย่างหล่อนยิ่งได้ใจอนวัฒน์ไปเต็ม ๆ! นังนั่นแค่ลูกชาวบ้านธรรมดา มีหรือจะสู้ลูกผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วได้ แค่มันสมองญาดาก็แพ้ราบคาบ เวลานี้อนวัฒน์เจอมรสุมร้ายจากการดื้อแพ่งใส่มารดา และหล่อนจะเป็นคนสอนบทเรียนครั้งนี้ให้เขาได้รู้เองว่า… แค่ความรักอย่างเดียวมันไม่พอ ดื้อดึงแค่ไหนสุดท้ายพ่ายแพ้ไปก็เปล่าประโยชน์! ในเมื่อเขารั้งจะรักญาดา ปฏิเสธความพยายามนับหลายปีของหล่อน อิงอรต้องขยันเพราะอยากได้ผลการเรียนที่เป็นเลิศ ความประพฤติต้องดีอยู่ในกรอบประเพณีเพื่อคู่ควรกับเขา แล้วสุดท้ายได้อะไรกลับไปบ้างนอกจากความพ่ายแพ้ หล่อนแพ้ให้หญิงสาวที่ไม่มีอะไรเทียบเท่าหล่อนได้เลยสักอย่างแม้กระทั่งชาติตระกูล! หัวใจอิงอรคล้ายขาดเป็นริ้ว ๆ ในวันที่ชายหนุ่มปฏิเสธการหมั้นหมาย นัยน์ตาแดงก่ำไม่มีแม้แต่หยาดน้ำตาสักหยด ทว่าความรู้สึกข้างในต่างหาก มันแหลกละเอียดไม่ต่างจากแก้วร้าว! อนวัฒน์เลือกญาดาราวหมายจะฉีกหน้าอิงอร เขาบดขยี้ศักดิ์ศรีธนการณ์ด้วยฝ่าเท้า ส่วนหล่อนทำได้แค่เหลียวมองชายที่แอบรักเงียบ ๆ ตัวสั่นงันงกสะอึกสะอื้นในอ้อมกอดบิดา แท้จริงอิงอรอยากถามเขาเหลือเกินว่าที่ผ่านมา… เห็นหล่อนคนนี้บ้างไหม นอกจากคำว่าน้องสาวแล้วเคยเห็นหล่อนเป็นคู่หมายสักครั้งหรือเปล่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จะพยายามอธิบายให้ดาเข้าใจ” “งั้นพี่เชนไปงานนี้กับอิงนะ” หล่อนหยิบการ์ดเชิญที่ถูกฉาบด้วยซองสีทองอร่ามให้ชายตรงหน้า “ต่างจังหวัดนี่…” “ไปนะคะแค่คืนเดียวเอง งานโชว์รถนี้นักธุรกิจรุ่นใหม่เยอะมาก เผื่ออิงช่วยหาคอนเน็กชันให้พี่เชน” “…” อนวัฒน์นิ่งชั่วขณะ ริมฝีปากแห้งผากเม้มเข้าหาฉุก ใจคิด “ก็ได้” “เย่! เดี๋ยวงานนี้อิงจะแนะนำคนรู้จักให้พี่เชนเยอะ ๆ เลย” อิงอรฉีกยิ้มกว้างเหมือนเด็กน้อย หญิงสาวคว้ามือสากมากอบกุมพร้อมแกว่งไปแกว่งมา “อุ๊ย…ขอโทษ อิงชิน” “ไม่เป็นไร” อนวัฒน์ชักมือกลับอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มหรี่มองซ้ายขวา เพราะกลัวใครมาเห็นทั้งคู่จะดูไม่ดี นัยน์ตาวาวโรจน์ของอิงอรปรากฏอยู่ชั่วครู่ก็แปรเปลี่ยนเป็นใสซื่อ หล่อนลอบยิ้มเบา ๆ เมื่อได้สิ่งที่ตนต้องการ เพราะภาพทุกอย่างถูกบันทึกไว้ด้วยตากล้องชั้นดีที่ไฮโซสาวจ้างมา! ฟากหญิงซึ่งอิงอรเกลียดชังบัดนี้ สาวเท้ายาว ๆ แล้วเปิดประตูร้านอาหารญี่ปุ่นอย่างคุ้นเคย ช่วงเช้าญาดาได้รับโทรศัพท์จากอันนา อาการของพ่อไม่สู้ดีนัก พิศาลมีภาวะเส้นเลือดหัวใจตีบต้องทำบอลลูนและเข้าผ่าตัดกะทันหัน อันนาร้องไห้พูดไม่เป็นภาษา น้องสาวเล่าว่าอยู่ดี ๆ อาบน้ำเสร็จลงมาก็เห็นพ่อนอนนิ่งอยู่ตรงพื้นห้องรับแขกเสียแล้ว ได้ฟังเท่านั้นญาดารู้สึกปานขาดใจ เธอพุ่งตรงไปโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังทันที เพราะท่านรีรอไม่ได้อีกต่อไป หมอเจ้าของไข้บอกเล่าอาการด้วยเสียงเครียดเขม็ง ญาดากุมมือน้องสาวแม้ใจปวดแปลบไม่ต่างจากอันนา ทว่าไม่ถึงชั่วโมงพี่สาวคนโตจัดการทุกอย่างจนเสร็จสรรพ เธอปรี่ออกจากโรงบาลฯ แล้วโทร. หา ผู้ใหญ่ที่รู้จักมักคุ้นทันที “เจ๊หยก สวัสดีค่ะ” คนตัวเล็กกระพุ่มไหว้สาวใหญ่หน้าตาดี ‘เจ๊หยก’ หรือ ‘พรอาภา’ คือพี่เลี้ยงที่ปลุกปั้นญาดาเข้าวงการพริตตี “ไม่เดือดร้อนละ ไม่คิดจะโผล่หน้ามาหาฉันนะแม่ตัวดี!” พรอาภากระแทกเสียงแซวอย่างไม่จริงจัง ด้วยหล่อนไม่ใช่คนที่ชอบใช้คำพูดสวยหรู “เจ๊ หนูมีเรื่องขอให้ช่วย” ญาดาหย่อนสะโพกนั่งลงเบา ๆ เธอกระชับกระเป๋าวางบนโต๊ะ ลมหายใจอุ่นร้อนถูกระบายออกมาจากใบหน้าทุกข์ตรม “มีเรื่องอะไรว่ามา แต่ถ้าหล่อนจะขอเงินแสนเงินล้าน ออกตัวก่อนว่าฉันไม่มี!” “หนูรู้ สภาพเศรษฐกิจแบบนี้เจ๊ก็น่าจะเดือดร้อน” หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจพลางหรี่มองรอบกาย ร้านเจ๊หยกปกติแล้วคนมักพลุกพล่านแต่ครานี้บางลงถนัดตา ทุกวันนี้ถ้าไม่รวยหรือเก่งจริงคงเอาตัวรอดยาก เพราะพิษเศรษฐกิจไล่เล่นงานผู้ประกอบการเป็นแถบ ๆ “หนูแค่อยากถามเจ๊ว่าพอมีงานอะไรไหม หนูรีบใช้เงิน จริง ๆ” “แล้วสามีหล่อนล่ะ ไหนว่าไม่ให้รับงานแล้ว” “…” ญาดาเงียบชั่วครู่ เธอสบตาหน้าหญิงใหญ่ราวกับหมดอาลัยตายอยากในชีวิต พรอาภพนิ่งแต่ก็พยักหน้ารับรู้ “ทะเลาะกันน่ะสิ…” คนอาบน้ำร้อนมาก่อนมองปราดเดียวก็อ่านออก “ชีวิตคู่ก็อย่างนี้ อดทนหน่อยแล้วกัน” นอกจากพ่อก็มีแต่หญิงผู้นี้ที่หวังดีกับญาดาจริง ๆ “ส่วนงานฉันไม่รู้ว่าหล่อนจะสะดวกรับหรือเปล่า งานโชว์รถแต่ที่ภูเก็ต หล่อนสนใจไหม ?” พรอาภาเลิกคิ้วถาม เพราะน้องคนสนิทเคยออกตัวว่าไม่รับงานโชว์เนื้อหนังมังสาจนเกินงาม ญาดาค่อนข้างระวังตัวพอสมควรหลังจากตัดสินใจคบกับแฟนคนนี้ พอเลื่อนขั้นเป็นสามีหญิงสาวก็ปฏิเสธท่าเดียว “ล้างรถเหรอเจ๊” “ใช่ หล่อนสนใจไหมล่ะ งานนี้เงินดีที่สุดแล้วแต่โป๊หน่อย ถ้าไม่ฉันจะโยนไปให้คนอื่น” “เงินดีจริงใช่ไหม” เสียงต่ำถามพลางเม้มเรียวปากคล้ายครุ่นคิด “งานพวกไฮโซ ครึ่งชั่วโมงสองแสนดีลไม่ดีล” “…” สมองประมวลผลชั่วขณะ แต่สุดท้ายญาดาก็พยักหน้าตกลง ในเมื่อเดือดร้อนอนวัฒน์ต้องเข้าใจเธอบ้าง เพราะขนาดตนเองยังจำใจตกลงเมื่อล่วงรู้ว่าเขากลับไปทำงานกับอดีตคู่หมั้น ความเจ็บป่วยของพ่อคือสิ่งเดียวที่ญาดานึกถึง บัดนี้ข้อตกลงต่าง ๆ ของสามีภรรยาพลันเลือนหายไปในอากาศ และแล้วคำสัญญาทุกอย่างก็ไร้ค่า ไร้ความหมายในที่สุด! เวลาล่วงเลยผ่านไปจนเกือบครึ่งค่อนคืน สัมผัสยวบยาบบนเตียงนุ่มเปรียบดั่งระฆัง ญาดาปรายตามองสามีฉับพลัน เมื่อเขาสอดกายทาบทับแผ่นหลังเนียนละเอียด ฟอด! อนวัฒน์ไล่นิ้วเรียวยาวกระชับร่างน้อยเข้าหา เขากดจูบ หนัก ๆ บนสองข้างแก้มคล้ายลืมความขุ่นเคืองจนหมดสิ้น “ปล่อยดาก่อนนะ” ฝ่ายญาดายังโกรธไม่หาย ทุกครั้งที่ทะเลาะกันไม่มีสักคำ ขอโทษ แต่จอมวายร้ายเลือกพลีกายตนเองทดแทน เขาอ้างเสมอว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด แตกต่างจากเธอซึ่งขยันคิดเล็กคิดน้อย “พ่อเข้าโรงบาลฯ ทำไมไม่บอกพี่สักคำ” ลมหายใจผะผ่าวพ่นเบา ๆ ข้างกกหู คนตัวเล็กขนลุกซู่เมื่อชายหนุ่มเบียดชิดราวกับรวมร่างกันไม่ปาน “หืมมมม…ปากนี่เป็นอะไรนะ ทำไมถึงไม่พูด” เขาลากเสียงออดอ้อน ปลายนิ้วชี้แตะริมฝีปากกระจับ “ดาเห็นพี่เชนยุ่ง ๆ ส่วนตัวเองวุ่นแต่เช้าก็ไม่ได้โทร. หาค่ะ” “ถ้าพี่ไม่โทร. หานาก็ไม่รู้เรื่องต่อไปใช่ไหม” “ก็พี่เชน…” “เลิกงอนพี่สักที ดางอนอย่างนี้ไม่น่ารักนะ” ใบหน้าง้ำงอก้มมองต่ำ อนวัฒน์ใช้มือข้างเดียวก็สามารถหมุนร่างเล็กเพื่อเผชิญหน้าอย่างที่ใจหมาย “ดาวุ่นกับพ่อค่ะ” “ทีหลังสัญญาได้ไหมว่าจะไม่ปิดบัง มีปัญหาอะไรต้องบอกพี่” เขาเกี่ยวมือเล็กก่อนบรรจงจูบ แววตาตัดพ้อของภรรยาเล่นเอาคนเป็นสามีสำนึกผิดแทบไม่ทัน แม้อนวัฒน์ใจร้อนวู่วามต่อว่าเธอก็จริง แต่ลึก ๆ ก็รู้สึกผิด เขาหวั่นว่าความน้อยเนื้อต่ำใจอาจตกตะกอนเป็นเปลวไฟลูกใหญ่ในสักวันหนึ่ง ชายหนุ่มไม่อยากมีปากเสียงกับญาดา และต้องจบด้วยการหย่าร้างเหมือนบิดากับมารดา “อดทนหน่อยนะดา เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้น” หัวแม่มือนวดคลึงฝ่ามือญาดา “พี่สัญญาจะปกป้องดาอย่างดีที่สุด” “พี่เชน…” ญาดาน้ำตาคลอ หญิงสาวแน่นิ่งอยู่ในอ้อมกอดชายคนรักง่ายดาย เพียงแค่เขาป้อนคำหวานนิด ๆ หน่อย ๆ ผู้หญิงคนนี้ก็อ่อนปวกเปียกยินยอมเหมือนทุกครา ชายหนุ่มจรดจูบแผ่วเบาทับซ้อนกลีบปากนุ่มละมุน ลิ้นสากแทรกควานหาน้ำหวานจากในโพรงปากลึกล้ำ อนวัฒน์กระตุกยิ้มถูกใจเพราะสัมผัสได้ว่าญาดาเริ่มร้อนดั่งไฟ เขาปลุกอารมณ์รักเมียเนื้อนวล ยกเธอคร่อมทับตักแกร่งแล้วให้เป็นฝ่ายรุกล้ำเขาเอง “พะ…พี่เชน” เสียงหวานหอบหายใจสะท้าน ญาดาถอดชุดนอนผ้าซาตินพ้นกายสาว ในขณะที่ฝ่ายสามีก็กระชากเชิ้ตผ้าดีก่อนปามันไปจนสุดลูกหูลูกตา มือเล็กถอดเข็มขัดและกางเกงของอนวัฒน์อย่างเชื่องช้า หญิงสาวปรายตามองแก่นกายใหญ่โตอย่างมีชั้นเชิง ชายหนุ่มลำคอแห้งผากฉับพลัน น้ำลายเหนียว ๆ กลืนดับความกระหายก็ไม่อาจช่วยได้ บัดนี้มีเพียงคนตรงหน้าเท่านั้น ส่วนญาดาได้แต่ยิ้มน่ารัก…ปากกระจับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เพราะรู้ว่าสามีต้องการอะไร เธอก้มละเลงเรียวลิ้นตั้งแต่โคนจรดปลาย แก้มตอบที่ป่องขึ้นน่าพิสมัยชวนมอง “อะ…อ่า” อนวัฒน์ขบกัดริมฝีปากแห้งผาก ชายหนุ่มครางต่ำในลำคอ เมื่อภรรยาตัวน้อยหยอกล้อกับแก่นกาย ญาดาหมุนลิ้นรอบ ๆ ปลายยอดชายบางเบา เธอรู้จังหวะจะโคนเป็นอย่างดีว่าคนเป็นสามีชอบแบบไหน “ดะ…ดา พี่ไม่ไหว” มือหนาสัมผัสผ่านศีรษะทุย ชายหนุ่มกดช้า ๆ ให้ญาดากลืนกินตัวตนถี่รัว “อะ…อ่า” ใบหน้าหวานเคลื่อนเข้าออกปรนเปรอเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า น้ำสีขุ่นพุ่งทะลักเลอะขอบปากกระจับ ชั่วขณะอนวัฒน์ได้ทีโน้มตวัดลิ้นมอบจุมพิตหนักหน่วงให้ภรรยา มือหนาจับเอวคอดกิ่วถูไถกายแกร่งจ่อกลีบดอกเชื่องช้า ขนนุ่มนิ่มราวแพรไหมสอดประสานผิวกระจ่างพุ่งทะยานความต้องการสุดขีด “อ๊ะ…พี่เชน” ญาดาครางเสียงสั่น ยามเขาบดเบียดพวยพุ่งกายใหญ่เข้ามา เธอรู้สึกเสียวกระสันจนเผลอขีดข่วนเล็บสร้างรอยแผลบนบ่าสง่า อนวัฒน์พลิกร่างระหงแนบชิดแผ่นเตียง ทั้งเร่งกระแทกกระทั้นเชื่องช้า ก่อนแปรเปลี่ยนเป็นรุกล้ำตามแรงปรารถนาในที่สุด ปัก! ปัก! ขาเตียงโยกสั่นเป็นจังหวะเข้ากับพื้นไม้ดังสนั่น เมื่อสองร่างสอดประสานรวมกันเป็นหนึ่ง อนวัฒน์บดขยี้ลิ้นสากหยอกเล่นกับเม็ดทับทิมสีแดงฉ่ำของภรรยา ในขณะที่ข้างล่างก็ไม่ลดละ เพราะเขาเคลื่อนกายรวดเร็วราวกับเกลียวคลื่นในทะเล เน้นย้ำหนักหน่วงจนสัมผัสวาบหวิวว่ายวนอยู่ในท้องน้อย “อะ…อ๊ะ…พี่เชน ดาเสียว” ญาดาเสียงสั่นระริก ใบหน้าหวานเหยเกบิดเบี้ยว มือเล็กเปียกชุ่มกำผ้าห่มผืนหนาแน่น หญิงสาวรู้สึกราวกับกำลังออกกำลังกายหนัก ๆ ก็ไม่ปาน เพราะจังหวะรักของสามีบัดนี้ไม่ต่างอะไรกับการที่พาเธอวิ่งนับหลายสิบกิโล มันทั้งหนักหน่วงและเร่งเร้า อนวัฒน์เป็นคนอารมณ์รุนแรง ทั้งที่ภายนอกดูสุขุม เขาเคยออกตัวไว้ตั้งแต่สมัยคบกันใหม่ ๆ เรื่องแบบนี้ชายหนุ่มไม่เคยเบามือ ฝ่ายญาดาเองก็ไม่ติดขัดเมื่อตกลงใช้ชีวิตคู่ร่วมกันแล้ว เธออยากทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด อะไรที่เติมเต็มให้สามีผ่อนคลายและแตะขอบสวรรค์ไปพร้อม ๆ กันก็ยินดีทำ ลีลารักอันเร่าร้อนจบลงหนักหน่วง เฮือกสุดท้ายชายหนุ่มปล่อยธารขาวขุ่นในกายสาวราวกับรีดพิษร้าย เขาจับแขนเรียวเล็กในขณะที่เอวสอบเคลื่อนไหวอยู่เบื้องหลัง บทรักถัดไปเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง อนวัฒน์พลิกญาดานาบกับ ผ้าปู เขาคร่อมกายปล่อยมือหนาเหยียดตรงจับปลายหัวเตียง ดูเหมือนราตรีนี้ยาวไกลเหลือเกินสำหรับคนเป็นภรรยา เพราะสามีตัวดีขยันเรียกร้องไม่จบไม่สิ้น!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more