บทที่ 1 นับหนึ่ง
1315 Words
?เหมันต์พ่ายรัก?
บทที่ 1
ร่างสูงยืนสง่าในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ สายตาคมทอดมองออกไปยังนอกหน้าต่าง บนไหล่ข้างขวามีสัตว์เลี้ยงคู่ใจเกาะอยู่ นกอินทรีย์ตัวใหญ่เป็นเหมือนเพื่อนสนิทของเขา ด้วยใบหน้าที่หล่อเหลา นัยตาคมแบบฉบับคนอาหรับ ขนตายาวงอนขนาดผู้หญิงยังอาย จมูกโด่งสวย ปากหนาสวยได้รูปน่าสัมผัส คิ้วดกเข้ม ทั้งหล่อทั้งรวยผู้หญิงเกือบทั้งประเทศพร้อมจะถวายตัวให้กับเขา ชายหนุ่มรูปงาม
' เหมันต์ อัล ฟารี ' เขาเป็นบุตรชายของสุลต่าน หรือกษัตริย์แห่งสสาธารณรัฐอับบาส เขามีน้องชายต่างแม่สองคน ซึ่งเขาไม่นับ! เขาเกลียดคนพวกนั้น คนพวกนั้นทำให้แม่ของเขาต้องตาย! ถ้าบิดาของเขาไม่มักง่าย ผู้หญิงคนนั้นไม่เดินมาบอกว่าตั้งท้อง แม่ของเขาก็คงไม่ตรอมใจตาย! เขาเกลียดคนพวกนั้น รวมทั้งบิดาของเขาด้วย!
"องค์ชาย เครื่องบินที่ให้เตรียมพร้อมแล้วครับ" ทหารคนสนิทเอ่ยทูล เมื่อถึงเวลานัดหมาย
"อืม"
เสียงทุ่มตอบรับในลำคอ ก่อนที่ร่างสูงสมชายชาตรีจะหมุนตัว เขาเอานกอินทรีย์เข้าไปเก็บในกรง ก่อนจะเดินออกไปยังเครื่องบินส่วนตัวที่เตรียมรอไว้แล้ว เหมันต์ อัล ฟารี เดินขึ้นเครื่องก่อนจะไปนั่งประจำที่ ไม่นานเครื่องบินส่วนตัวก็ทะยานขึ้นสู่อากาศ
"องค์ชายจะเสด็จไปประเทศไทยทำไมหรือพะย่ะค่ะ"
ราชิดถามเจ้านายด้วยความสงสัย เจ้านายเขาจะไปทำไมกัน ตั้งแต่ที่มารดาของพระองค์เสียชีวิตไปตั้งแต่พระองค์อายุได้ 8 ขวบ องค์ชายก็ไม่เคยกลับมาประเทศไทยอีกเลย นี่ก็นับเกือบยี่สิบปีได้แล้ว
"ไปถึงเจ้าก็รู้เอง"
เขาเอ่ยเสียงเรียบ แววตาทอดมองไปบนท้องฟ้าด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ได้.. ประมาณสองชั่วโมงก็ถึงประเทศไทย เขาได้กลับมาที่นี่อีกครั้งในรอบยี่สิบกว่าปี ร่างสูงเดินสง่าผ่าเผย ตามด้วยขบวนทหารสิบกว่าคน ใบหน้าหล่อเหลาภายใต้แว่นตาดำ ไม่ได้ลดความหล่อของเขาลงเลยแม้แต่น้อย สาวๆต่างพากันกรี๊ดกร๊าดอย่างกับเห็นซุปตาร์ดังก็มิปาน เขาไม่ได้สนใจคนพวกนั้น ร่างสูงเดินตรงไปยังรถลีมูซีนสำดำคันใหญ่ที่จอดรออยู่ เขาเพรียบพร้อมไปทุกอย่าง ทั้งหน้าตา ฐานะ สิ่งที่เขาขาดหายมีเพียงอย่างเดียว คือความรัก ความอบอุ่นจากครอบครัว รถคันหรูมุ่งหน้าตรงไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ของมารดา ถึงจะไม่มีคนมาอยู่ที่นี่ แต่เขาจ้างคนมาทำความสะอาดทุกวัน เขายังคงรักษาสิ่งเดิมๆของมารดาไว้ ไม่มีเปลี่ยน แปลง
ร่างสูงเดินเข้าไปในคฤหาสน์กลิ่นอายความจำในวัยเด็กวนเวียนกลับมาอีกครั้ง เขาเดินไปหยุดที่รูปภาพขนาดใหญ่ตรงกลางใจของบ้าน เป็นรูปเขาสามคนพ่อแม่ลูก รอยยิ้มของเขาและบิดา มารดาช่างมีความสุขมาก แต่ตอนนี้มันไม่มีแล้ว ร่างสูงถอนหายใจก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน เขาเดินไปยังห้องนอนของตัวเองก่อนจะปลดเปลืองเสื้อผ้า เขาคว้าผ้าขนหนูก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ ร่างเปลือยเดินลงไปแช่ในอ่าง เขาหลับตาเพื่อพักสายตา เขาเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็ค่ำแล้ว ร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะแต่งตัวเดินลงไปข้างล่าง
"องค์ชายจะเสด็จไปไหนหรือพะย่ะค่ะ" ราชิดเอ่ยถามอย่างแปลกใจ
"สั่งทุกคน อยู่ข้างนอกห้ามเรียกข้าว่าองค์ชายเด็ดขาด และห้ามพูดคำราชาศัพท์ด้วย เข้าใจมั้ย!"
"พะย่ะค่ะ... เอ่อ.. ครับ "
"ไปราชิด เจ้าไปกับข้า ออกไปเปิดหูเปิดตาสะบ้าง"
"ไปไหน..ครับ"
"ไปเที่ยวสิ อ้อ เราไปกันสองคนพอนะ พวกนั้นไม่ต้องตามไป แล้วเจ้ากับข้าไปฐานะเพื่อนเข้าใจมั้ย"
"ครับองค์ชาย" เขาปลายตามององครักษ์อย่างไม่พอใจ สั่งห้ามไม่ให้เรียกก็เรียกอยู่ได้
"เหมันต์ ราชิด เข้าใจนะ"
"ครับๆ"
ร่างสูงเดินตรงไปยังรถ BMW คันหรูเขาเป็นคนขับเอง ส่วนราชิดนั่งข้างๆ รถคันหรูแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว
"ราชิด เซิร์ตหาสิ ว่ามีที่เที่ยวที่ไหนเด็ดบ้าง"
"ครับ"
ราชิดก้มหน้ากดหาสถานที่ท่องเที่ยว ก่อนจะขับตามจีพีเอสไป ไปนานก็มาถึงสถานบันเทิงแห่งหนึ่งในย่านกรุงเทพ เขาเลี้ยวเข้าไปจอดก่อนจะลงจากรถ เดินเข้าไปในผับทันที..
เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ เขาสอดสายตาหาที่นั่ง ก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะที่ว่างอยู่โต๊ะเดียว สาวๆต่างมองมาที่เขาพลางส่งสายตายั่วยวน เขายกแก้วขึ้นดื่มพรวดเดียวจนหมด มีผู้หญิงเดินมาชนแก้วเขาอยู่หลายคน แต่ราชิดก็กันออกหมดทุกคน หญิงสาวหน้าคมเดินนวยนาดเข้ามาหาเขา เมื่อสบจังหวะที่ราชิดไปเข้าห้องน้ำพอดี เธอเดินแอ่นหน้าอกเข้ามาหาเขา พลางส่งสายตาเชิญชวน ร่างบางยกแก้วเหล้าขึ้นชนกับเขา ก่อนจะยกดื่มอย่างอ้อยอิ่ง
"ไม่ทราบว่า ชื่ออะไรหรอคะ" เธอตั้งใจก้มให้เขาเห็นทรวงอกของเธอ
"เหมันต์ครับ" เขาส่งสายตาเชิญชวนตอบ
"อุ๊ย ชื่อเพราะจังเลยค่ะ ฉันชื่อแพรวนะคะ " เธอจีบปากจีบคอพูด พลางกรีดนิ้วเรียวไปตามลำแขนแกร่ง
"คุณสวยดีนะครับ" เหมันต์ส่งยิ้มละลายไปให้เธอหนึ่งที ทำเอาหญิงสาวถึงกับซี๊ดปาก
"จริงหรอคะ..แหม่ คุณเหมันต์เนี่ย ปากหวานจังเลยนะคะ"
มือเรียวโอบรอบลำคอแกร่ง เหมันต์ได้เพียงแต่มองการกระทำของเธอ ผู้หญิงไทยง่ายดี!
"เฉพาะกับคุณแพรวเท่านั้นล่ะครับ"
มือหนาตวัดเรียวแขนรวบเอวบางไว้ทันที เธอแหงนหน้าขึ้นเพื่อจูบเขา แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรราชิดก็มาเสียก่อน
"อะแฮ่มๆ!!"
ราชิดส่ายหัวเป็นเชิงบอกว่าอย่าทำให้กับเจ้านาย เหมันต์ยอมปล่อยมือออกจากเอวบาง ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม หญิงสาวทำหน้างง เมื่อกี้ยังจะจูบเธออยู่เลย
"อะไรคะเหมันต์"
"เอ่อ.. เชิญคุณกลับไปนั่งที่โต๊ะคุณเถอะนะครับ พวกผมต้องการความเป็นส่วนตัว"
ราชิดเอ่ยเสียงเรียบ แม้หญิงสาวจะไม่พอใจ แต่ก็ยอมเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม แต่สายตายังคงมองเขาอยู่ เหมันต์นั่งกินเหล้าไปเรื่อย ไม่ได้สนใจอะไรใครเท่าไหร่
อีกด้านหญิงสาวกำลังเต้นอย่างสนุกสุดเหวี่ยงกับเพื่อนๆ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ วันนี้เป็นวันเกิดเพื่อนเธอ เธอถูกเพื่อนลากมา เธอไม่ค่อยชอบสนถานที่แบบนี้สักเท่าไหร่ แรกๆก็กินน้ำส้ม ไปๆมาๆเพื่อน ยัดเยียดเหล้าให้ดื่ม ก็เลยเมาแบบที่เห็น
"วู้วววๆๆ สนุกจังเว้ยย! " ร่างบางร้องตะโกนแข่งกับเสียงเพลง
" เฮ้ยย มึง อีกแก้วเด้~~ "
เพื่อนสาวเธอเอ่ยเสียงยาน เพราะแต่ละคนก็เมาได้ที่กันแล้ว หญิงสาวยกพรวดทีเดียวจนหมดแก้ว ก่อนจะลุกไปเต้นต่อ
"วู้วววๆๆ เอาอีกๆค้าา~ "
ร่างบางเต้นสะเปะสะปะไปเรื่อยไม่ทันได้ระวัง จึงเซไปยังโต๊ะข้างๆ เธอล้มทับชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง ด้วยความเมา เธอเอานิ้วจิ้มๆ ไปที่แก้มสากของเขา
"คุณหล่อจัง คิกๆ "
เธอจิ้มแก้มเขาอยู่แบบนั้น ชายหนุ่มตวัดสายตามองร่างบางที่ตอนนี้หน้าแดงก่ำไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
"อีหนึ่ง!!"
- Writer
