สามีติดเซ็กส์ SM25+

ตอนที่ 8 ช่วยตัวเอง

“ไปกันเถอะ เดี๋ยวเจ้านายของคุณจะรอนาน” โรซารี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วก้าวขึ้นรถตู้หรูหราโดยทันที วายุส่ายหัวเบาๆ และถอนหายใจ เขาไม่รู้ว่าเจ้านายของเขาจะสวดเขาหรือไม่ที่นายหญิงแต่งตัวเช่นนี้

โรซารี่ก้าวเดินออกจากลิฟต์ของชั้นหกสิบ เธอเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูหราดาดฟ้า อีกทั้งยังได้ยินเสียงดนตรีสดเป็นแนวเพลงแจ๊ซ อีกทั้งในรอบร้านตบแต่งแนวคลาสสิกขาวดำ มีทั้งเคาน์เตอร์บาร์ที่หนุ่มสาวสองคู่กำลังจู๋จี๋กัน และโต๊ะส่วนตัวอีกห้าถึงหกโต๊ะ โรซารี่จึงก้าวเดินไปยังโต๊ะที่นฤดลนั่งอยู่ เขาทอดสายตามองเธอด้วยรอยยิ้มที่เห็นว่า เธอแต่งตัวได้เซ็กซี่และเย้ายวนเช่นนี้

“โรส ก่อนอื่นผมขอชมว่า คุณสวยมากเลย” นฤดลเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ขณะที่เธอนั่งลงบนเก้าอี้

“ที่บ้านไม่มีข้าวกินเหรอ ถึงพาฉันมากินที่นี่” โรซารี่เอ่ยถาม บริกรสาวในชุดสูทเทไวน์แดงใส่แก้ว และวางตรงข้างมือเรียวของเธอ

“ที่บ้านก็มีกิน แต่ผมอยากพาคุณออกมาเที่ยวดูแสงสีบ้าง”

“เข้าผับเลยดีไหม” โรซารี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงประชดประชัน และดื่มไวน์ในแก้ว

“ผมไม่เคยรักปักใจกับเลย” นฤดลเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แล้วคุณบอกฉันทำไม” โรซารี่เอ่ยถาม ขณะที่บริกรเสิร์ฟสเต็กเนื้อวากิวที่ดูสุกกำลังดี ไม่ถึงกับสุกมาก

“คุณช่วยสอนคำว่า ‘รัก’ ให้ผมได้ไหม” นฤดลเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวล และอ่อนหวาน โรซารี่มองใบหน้าหล่อเหลา แต่แววตาดูเศร้าอย่างยิ่ง

“แล้วฉันจะได้อะไรเป็นสิ่งตอบแทน”

“ความรักของผม” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“ฉันสอนคุณไม่ได้หรอก เพราะฉันก็เคยโดยผู้ชายที่ฉันเคยรักที่สุดเคยหักหลังมาก่อน” โรซารี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“มันเป็นใคร” นฤดลเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน

“เราเลิกกันไปหลายเดือนแล้ว และฉันก็กระทืบเขาปางตายจนต้องหามส่งโรงพยาบาล” โรซารี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย ทำให้เขาเผยรอยยิ้ม และดื่มไวน์แดงในแก้ว

“วันที่ฉันเห็นคุณนอนกับพวกเธอ คุณก็ดูเพลย์บอยดี แล้วทำไมถึงยอมผูกมัดแต่งงานกับฉัน”

“วันนั้นคือวันสุดท้ายที่ผมจะมีเซ็กส์กับพวกเธออย่างสุดเหวี่ยง และอีกอย่างหนึ่งแม่ผมเขาอยากมีหลาน” นฤดลเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม โรซารี่สำลักไวน์ที่พึ่งดื่มไป

“พวกเธอมีให้ไม่ได้เหรอ” โรซารี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“ผมต้องเมีย ไม่ใช่คู่นอน” นฤดลเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง โรซารี่จึงนั่งกินสเต็กเงียบๆ โดยไม่ถามสิ่งใดต่อ

“อร่อยไหม ผมพาแม่มากินบ่อย และเธอชอบที่นี่ เพราะพ่อชอบพาเธอมา” นฤดลเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณที่พามา” โรซารี่เอ่ยบอกเช่นนี้ และกัดเนื้อสเต็กที่เธอหั่นไว้

“ด้วยความยินดี” นฤดลเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมสุข โรซารี่กินสเต็กตรงหน้าต่อ โดยไม่กล่าวสิ่งใด

โรซารี่ก้าวเดินเข้ามาในบ้านก่อน เพราะนฤดลเดินเข้าไปในห้องหนังสือ และกำลังคุยกับลูกค้าที่อยู่นิวยอร์ก เธอจึงก้าวเดินขึ้นมาบนบ้าน

เธอนั่งลบเครื่องสำอางจนเสร็จ และปลดเสื้อผ้าออกจนหมดสิ้น นำพาร่างเปลือยเปล่าไปยังเรนชาวเวอร์เพื่อชำระร่างกาย อาบน้ำได้สักพัก เธอเห็นสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองเธอจากด้านหลัง เธอหันกลับไปมองจึงได้รู้ว่าสามีของเธอได้เขามาในห้องแล้ว อีกทั้งยังนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ ในมือถือแก้วคริสทัลในวิสกี้อยู่ก้นแก้ว อีกทั้งสายตาคู่นั้นกำลังจับจ้องเรือนร่างเปลือยเปล่าราวกับดูหนังโป๊

โรซารี่ปิดน้ำลงเอามาเช็ดตัวทันทีและสวมชุดเดรสเว้าอกอวบอิ่ม อีกทั้งมันยังสั้นเพียงสองคืบที่ทำมาจากผ้าซาติน ชุดนี้อภินันทนาการของนฤดล เพราะชุดนอนที่เธอเอามาไว้บ้านนี้มันยังไม่แห้งดี

“เซ็กซี่มากที่รัก” นฤดลเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“คุณไปอาบน้ำเถอะ ฉันจะนอนแล้ว” เธอเอ่ยบอกเช่นนี้ แล้วก้าวเดินไปนอนที่เตียง อีกทั้งยังปิดไฟที่หัวเตียง เขาจึงปลดเสื้อผ้าออกจากเรือนร่าง หยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่ที่พื้น และก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำ โรซารี่มองเขาขณะที่เขาเข้าห้องน้ำไปแล้ว เขามองเธอที่กำลังส่งสายตามองเขา เขารู้ว่าเธอต้องการที่จะมีเซ็กส์กับเขา แต่เธอกลับไม่มีเซ็กส์กับเขาเสียที มันก็ทำให้เขาแปลกในไม่น้อย ตลอดเวลาเดือนกว่ามานี้เขาเองก็กลับมาบ้านโดยทันที ไม่ได้ออกไปเที่ยวหรือหาผู้หญิงมานอนด้วยเหมือนเมื่อก่อน ทั้งที่ตัวเองติดเซ็กส์แค่ไหน

โรซารี่ตื่นขึ้นมาในยามเช้าทอดสายตามองข้างเตียงกลับไม่มีนฤดลที่นอนเปลือยเปล่าเช่นทุกคืน เมื่อคืนเธอตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะได้ยินเสียงครางกระเส่าดังมาจากห้องน้ำ เธอจึงลืมตามองไปยังห้องน้ำที่เปิดไฟอยู่ เธอเห็นเขาใช้มือสาวความเป็นชายอย่างบ้าคลั่ง และปลดปล่อยมันออกมา ทำให้เธออดสงสารไม่ได้ที่เขาต้องช่วยตัวเองอยู่ทุกคืนเช่นนี้ เธอเองได้ยินเสียงของเขาแทบจะทุกวัน เธอเองต้องข่มตานอนหลับไม่สนใจเขาแต่อย่างใด ทั้งที่ตัวเธอก็อยากให้เขามาอยู่ในตัว แต่เธอยังไม่แน่ใจว่า เขาจะหยุดที่เธอได้จริงหรือเปล่า

โรซารี่ก้าวเดินลงมาด้านล่างของบ้านตามคำสั่งของนฤดล ที่ให้ดวงใจไปเรียกเธอที่ห้องนอนหลังจากเธออาบน้ำเสร็จแล้ว เธอกลับเห็นว่านฤดลยืนอยู่ตรงรถสปอร์ตหรูคันดำ กับบอดี้การ์ดสองคนที่กำลังคุยกับเขา คือนพพล พวกเขาเป็นบอดี้การ์ดที่ใกล้ตัวนฤดลที่สุด เขาจะคอยช่วยนฤดลทุกอย่าง

“หวัดดีคุณภรรยา” นฤดลเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม

“บอกแล้วไงว่า อย่าเรียกฉันแบบนี้” โรซารี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“เราไปกันเถอะกว่าจะถึงตั้งชั่วโมงกว่า” นฤดลเอ่ยบอกเช่นนี้ ทำให้เธอสงสัยว่าเขาจะพาเธอไปไหนกันแน่

“คุณจะพาฉันไปไหน”

“พาไปเที่ยวกระชับความสัมพันธ์” นฤดลเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“กรุณาบอกด้วยว่าจะไปไหน ไปกี่วัน”

ฝากเรื่องหนึ่ง ถ้านิยายเรื่องนี้จบ เหรียญจะขยับขึ้น ใครกลัวลืมอ่าน เปิดเหรียญรอไว้ก่อนได้เลย

อย่างลืมกดติดดาว หรือ กดหัวใจ หรือ เขียนคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้างน๊า ไรท์จะได้ไม่เหงา

1 เม้นท์ 1 กำลังใจ