“จะมองอีกนานไหม” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและวาบหวาม
“รอผมสักครู่” เขาเอ่ยบอกเช่นนี้ แล้วก้าวเดินไปที่ตู้ข้างเตียงหยิบขวดสีขาวขนาดกลางที่มีน้ำสีใสออกมาจากตู้ พร้อมกับพลาสติกใสสีขาวที่พับเอาไว้ มาวางไว้บนเตียง และเอาขวดใสวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง
เขาจึงหยิบหมอนโยนลงบนข้างเตียงทั้งหมด เขาจึงคลี่พลาสติกใสสีขาวออกทันที ทำให้มันคลุมเตียงทั้งแปดฟุต แต่เธอกลับไม่ถามสิ่งใดกับเขา เขาจึงหันกลับมามองเธอที่นั่งที่โซฟา ขณะที่นั่งไขว่ห้างมองเขาอย่างสนใจ
“เดินไปนอนที่เตียงที่รัก” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ เธอจึงก้าวเดินช้าๆ ราวกับนางกวาง เหมือนกับอวดเรือนร่างให้เขาเห็นได้ชัด อีกทั้งเธอยังได้ยินเสียงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ๆ ขณะที่เธอคลานขึ้นมาบนเตียง และนั่งกลางเรียวขาออกเป็นรูปตัวเอ็มชิดหัวเตียง เขาจึงลุกขึ้นจากเตียงเดินมายังที่หัวเตียง กุญแจมือใส่มือเรียวข้างหนึ่ง แล้วโยงกับเสาเตียงที และมานั่งชันเข่าต
