เช้าที่สดใสในยามเช้าในวันสุดสัปดาห์แห่งการทำงาน โรซารี่ก้าวเดินมาน้าบ้าใส่ชุดเดรสเรียบหรูสีขาว เดินมาพร้อมกับนฤดลสามีของเธอ เธอจึงหันหน้ามาเผชิญกับเขา แล้วจัดเนคไทสีเทาเข้มให้เข้าที่ และจัดปกเสื้อสูทสีเทาอ่อน
“ผมดูดีไหม” นฤดลเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
“ดูดีมากเลยค่ะ” โรซารี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มเช่นกัน แล้วริมฝีปากหนาจูบที่หน้าผากของเธอแผ่วเบาทันที
“ดล” โรซารี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเขินอาย
“ผมไปก่อนนะ เย็นนี้เจอกัน” นฤดลเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
เขาจึงก้าวขึ้นรถสปอร์ตหรูสีดำสนิทโดยมีนพพลเป็นคนเปิดให้ แล้วนพพลก็เดินไปรถเก๋งสีดำข้างคนขับ รถของนฤดลค่อยๆ ขับออกไป ตามด้วยรถเก๋งสีดำที่ขับตามออกไปด้วยเช่นกัน โรซารี่เห็นเป็นเช่นนี้จนชินตา เธอค่อยๆ ก้าวลงจากบันไดหินอ่อนมายังรถเก๋งหรูหราสีดำเช่นกัน โดยมีวายุเป็นคนเปิดประตูหลังให้เธอ เธอก้าวขึ้นรถทันที วายุมานั่งข้างคนขับ
“วายุ” โรซารี่เอ่ยขึ้นมา
“ครับนายหญิง” วาย
