ลูกน้องมาก่อนป่วยค่อยว่ากัน

1159 Words

ตอน 19 มือหนาถอดเสื้อเชิ้ตที่ใส่นอน ออกด้วยความเคยชิน แต่แล้ว... เขาหยุดนิ่งไปทันที ในกระจก เงาสะท้อนของร่างกายที่เคยแข็งแรง เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสมบูรณ์ กลับมีจุดสีแดงกระจายเต็มทั้งแผ่นอก ต้นแขน และแนวท้อง บางจุดเริ่มมีอาการบวมเล็กน้อย บางจุดแดงเข้มเหมือนเริ่มช้ำใต้ผิวหนัง เขาใช้มือแตะลงบนจุดหนึ่งเบาๆ รู้สึกได้ถึงความร้อนที่แปลกกว่าปกติ แต่ที่แปลกกว่าคือ เขารู้สึกเจ็บจี๊ดในจังหวะที่สัมผัส วาคินเดินออกจากห้องน้ำ กลิ่นสบู่จางๆ ยังลอยติดตัว เส้นผมเปียกชื้นแนบศีรษะ เขาพาดผ้าขนหนูไว้บนบ่า สายตาเข้มพลันเหลือบไปเห็น ราเชนทร์ นั่งหลับฟุบอยู่ตรงโซฟา ปืนพกวางพาดอยู่บนตักในท่าที่ดูพร้อมยิงตลอดเวลา เขาเงียบเสียงฝีเท้าขณะเดินเข้าใกล้ ก่อนจะถามเสียงเบาแต่ชัดเจน "ภิรมย์ไปไหน" ราเชนทร์สะดุ้ง เงยหน้าขึ้นทันที สายตายังขุ่นมัวจากความง่วง แต่เสียงรายงานยังคงมั่นคง "บ่อนตะวันตกครับ กลุ่มคาซาวามาเล่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD