รู้สึกผิดไม่ทันแล้ว

1176 Words

ตอน 18 ยูจินไม่ได้ตอบ แต่ในหัวกลับคิดคำตอบแทนขึ้นมาเองอย่างปวดหนึบ 'ใช่ เขาสนใจฉันอยู่แล้ว… ก็บ้านฉันเป็นหนี้เขานี่นา' ความเงียบปกคลุมรถอีกครั้ง แต่คราวนี้... มันคือความเงียบที่เต็มไปด้วยคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ ต่อมาหน้าบ้านยูจิน 21:47 น. ไฟหน้ารถค่อยๆ หรี่ลงเมื่อพริ้มจอดรถหน้าบ้านที่เงียบสงบของยูจิน ยูจินเปิดประตูลงรถอย่างเงียบๆ ขณะพริ้มลดกระจกฝั่งคนขับลง แล้วเอ่ยตามหลัง "ยูจิน... เจอกันพรุ่งนี้ที่มหาลัยนะ อย่าลืมว่ายังมีงานสรุปและเข้าเวรที่โรงพยายาลตอนเย็นด้วยนะ" ยูจินพยักหน้าเพียงเล็กน้อย ก่อนหมุนตัวเดินเข้าบ้านโดยไม่ได้พูดอะไรเพิ่ม ภาพแผ่นหลังของเธอดูเหนื่อยล้า แต่ในหัว...กลับไม่ใช่เรื่องเรียนเลยแม้แต่น้อย ตัดมาคฤหาสน์วาคิน 22:05 น. ภายในห้องพักส่วนตัวของวาคิน บรรยากาศเงียบเกินไปแม้จะมีผู้คนอยู่รอบข้าง แสงไฟสลัวบนหัวเตียง ส่องให้เห็นเงาร่างของวาคินที่นอนพิงอยู่กับพนักหัวเตีย

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD