“เธอจะจัดการศพป้าของเธอเองไหม?”
เทียนหลงทรุดลงนั่งข้างกายรวิสราพลางถามเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ ทว่าหญิงสาวกลับเบือนหน้าหนี ไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาสักนิด
อันที่จริงเธอไม่มองหน้าเขาตั้งแต่สัปดาห์ก่อนแล้ว ตั้งแต่เขาปฏิเสธเธอในห้องทำงานวันนั้น กระทั่งงานศพของหานเฟิงผ่านพ้นไป เธอก็เงียบลงไปมาก และไม่ยอมพูดอะไรอีกเลย บางครั้งเมื่อเธอคิดว่าอยู่เพียงลำพัง เขาจะเห็นรวิสราร้องไห้อยู่แทบจะตลอดเวลา
เทียนหลงยอมรับว่าเธอมีอิทธิพลกับเขามาก...และมากกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก เพราะน้ำตาของเธอทำให้เขาเจ็บร้อนราวกับถูกน้ำกรดรินรดหัวใจ
ทว่าความแข็งใจ...คำนี้เพียงคำเดียวที่ทำให้เขายังอยู่ได้และไม่ยอมใจอ่อนบอกทุกอย่างแก่เธอไปเสียก่อน เพราะสำหรับเขาอย่างไรเสียไม่ว่าอะไรก็จะต้องไม่สำคัญเท่ากับชิงหลง!
ในเมื่อเขาเคยให้สัญญากับหานเฟิงเอาไว้แล้วว่าไม่มีอะไรสำคัญกับเขาเท่าชิงหลง...แม้กระทั่งความรักที่มีต่อเธอก็ตาม เขาก็
