เช้าวันใหม่_
แสงแดดอ่อนเล็ดรอดจากชายผ้าม่านตรงหน้าต่าง ส่องให้เห็นบรรยากาศรอบห้อง พบร่างสูงกำลังยืนมองพระอาทิตย์ค่อยๆ ขยับขึ้นบนท้องฟ้า
"....." เธอขยับตัวลุกนั่งเพียงเล็กน้อย ตั้งสติกับเรื่องราวก่อนหน้านี้ ภาพการหนีตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็จำได้ว่าตัวเองคือใครแล้วมีตำแหน่งอะไร
จนเหลียวไปมองเบื้องหลังร่างสูง เขายังคงไม่รู้ตัวว่าคนหลับไหลได้ตื่นขึ้นมาแล้ว
"นายเป็นใคร?" เสียงใสเอ่ยเรียก แล้วบุพการีเธอล่ะอยู่ที่ไหน สถานที่นี้มันคือคฤหาสน์ซึ่งคุ้นเคยดี
"คุณฟื้นแล้วเหรอครับ?" หมอผู้ดูแลรีบหยิบหูฟังแพทย์ตรงหาร่างบาง ทาบมันลงบนอกข้างซ้าย เช็คอาการต่างๆ นาๆ เมื่อการรักษาได้ผล
"ฉันหลับไปนานแค่ไหน?" เธอมองหน้าหมอหนุ่มซึ่งเขายังคงสวมแมสปิดบัง เห็นได้แค่แววตานิ่งสุขุมเท่านั้น ผมดกสีน้ำตาลเข้มก็ยาวจนไม่เป็นทรง
"โมนิก้า...โมนิก้าฟื้นแล้วค่ะคุณ" เป็นเสียงของมารดาเผยความดีใจ รีบควงสามีมาดูลูกสาว
