มาเฟียหลงเด็ก

ของเล่น

วันวาประคองตัวเองเดินมาที่ห้องแต่งตัวอย่างทรมาน ความเจ็บแล่นเข้ามาที่ที่ท้องน้อยทุกครั้งเวลาเดิน เวียนหัวเหมือนจะวูบเอาให้ได้ ร่างกายของเธอตอนนี้แทบจะไม่ไหวแล้ว ครั้งแรกของเธอควรจะได้รับความอ่อนโยนบ้างแต่มันไม่ใช่เลยเฟิร์สคลาสไม่ได้มอบความอ่อนโยนให้เธอมีแต่ความโกรความเกลียดที่เธอจะจำไว้ในใจจนตาย

"วันวาเธอโอเคไหม" จ๋าเปิดประตูเข้ามาแล้วถามขึ้นราวกับรู้ว่าเธอเจอกับอะไรมา

"โอเคค่ะ หนูเริ่มงานได้แล้วใช่ไหม" ถึงแม้ร่างกายจะไม่ไหวแต่เธอก็ยังคิดที่จะทำเธออยากให้หนี้ให้หมดแล้วรีบออกไปจากที่นี้ซะ

"อืม เดียวฉันจะบอกกันเสี่ยนะว่าเธอเป็นเด็กใหม่เบาๆกับเธอหน่อย" จ๋าพูดปลอบพร้อมกับสวมกอด เขาเป็นใครก็ไม่รู้แต่กลับดูห่วงใยเธอมาก

"ขอบคุณนะคะ ไปทำงานกันเถอะค่ะ"

จ๋าพาวันวาเดินมาที่ห้องโถ่งห้องนึงที่อยู่ในคลับมีไฟตกแต่งสวยงามพร้อมกับสาวงามนั่งอยู่สี่ห้าคน

"เด็กใหม่หรอ" ชายวัยประมาณราวๆ45ปีเดินเข้ามาถามเธอ

"ใช่ค่ะเด็กใหม่ เสี่ยสนใจไหมคะ" จ๋ารีบเข้ามาตอบแทน ตอนนี้วันวารู้แล้วว่างานที่เธอกำลังจะทำมันเริ่มขึ้นแล้วแต่เธอก็รู้สึกกลัวๆแปลกๆ

"น่าสนดีนะ งั้นฉันเอาคนนี้ก็แล้วกัน" หัวใจวันวาตกวูบเมื่อได้ยินเขาคำว่าเอาคนนี้แล้วชี้มาที่เธอ

"เบาๆหน่อยนะคะเสี่ยเด็กใหม่" จ๋าบอกกับเสี่ยที่กำลังมองเธอตาไม่พระพริบ

"อืม จะเบาๆแล้วกันนะ"

"ไปวันวาไปดูแลเสี่ยเขานะ"จ๋าจับมือวันมาให้เดินมาหาเสี่ยที่ยืนมองวันวาอย่างหิวกระหาย

"......" วันวาพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วเดินมาหาเสี่ยที่ยืนรอเธอก่อนจะไปที่ห้อง

พอทั้งสองเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยมห้องหนึ่งที่เย็นเฉียบแต่วันวาเธอกลับรู้สึกร้อน ร้อนทั้งใจทั้งกาย

เขาเธอมานั่งที่ปลายเตียงแล้วก้มมาคลอเคลียที่คอลำคออ่อนๆเขาเธอ วันวาไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใดได้แต่หลับตาปี๋ปล่อยให้เขาทำอยู่อย่างนั้น

อีกด้าน......

ตอนนี้เฟิร์สคลาสไม่เป็นอันทำงานเลยเขาคิดถึงแต่เรื่องเมื่อกี้ที่เกิดขึ้น เขาคิดว่ามันดีจริงๆเขาทำแค่ไม่กี่นาทีก็เสร็จแล้วเพราะร่องของเธอมันคับมาก ไม่บ่อยที่จะมีคนบริสุทธิ์แบบนี้มาให้เขาได้ลอง เฟิร์สคลาสฉุกคิดได้ว่าแล้วทำไมเขาไม่เก็บเธอไว้เล่นต่อ บางครั้งเขาอาจจะไม่ต้องถึงยางเพราะเธอสดใหม่มาก เอาไว้ระบายอารมณ์เล่นๆน่าจะดี

พอคิดได้แบบนี้แล้วเขาก็รีบวิ่งลงไปที่ห้องที่มีจ๋ายืนอยู่ เขามองหาวันวาแต่กลับไม่เจอเธอเลย ให้ตายสิเธอขายได้เร็วขนาดนี้เลยหรอ

"คุยเฟิร์สมีอะไรหรอคะ"

"วันวาไปไหน"

"ทำงานค่ะ เธอไปกับเสี่ยแล้ว" เฟิร์สคลาสกำหมัดแน่นเมื่อได้ยินคำตอบของจ๋า ทำไมเขาไม่คิดได้เร็วๆกว่านี้วะนานๆจะมีของดีๆแบบนี้มาหา

"ไปนานรึยัง แล้วห้องไหน"

"พึ่งไปค่ะ ห้องสาม"

เฟิร์สคลาสได้ยินอย่างนั้นก็รีบวิ่งไปที่ห้องเบอร์สามเขาหวังว่าเธอคงยังเป็นของเขาแค่คนเดียว

"มึงเอากันยัง" คนร่างโตถามขึ้นทันทีเข้ามาในห้องเจอหนุ่มวัย40ปีนอนถอดเสื้ออยู่บนเตียง ส่วนคนตัวเล็กก็ออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่มีแค่ชุดคลุมตัวเดียว

"......." วันวาไม่ได้ตอบเพราะตกใจสิ่งที่เกิดขึ้น บวกกับอาการเวียนหัวเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่พูดคือใครจนกระทั่งได้ยินเสียง

"ฉันถาม" คนร่างโตไม่ได้ยินคำตอบจากเธอ ก็เลยโมโหแล้วเดินมาจับที่ข้อมือเธออย่างแรงหวังจะเอาคำตอบ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เขาเปลี่ยนมาถามคนที่นอนอยู่บนเตียงแทน "ไม่ได้ยินที่กูถามหรอ กูว่ามึงเอากับเธอยัง"

"ยังไม่ได้เอา แล้วมึงเป็นใครคนนี้กูซื้อมาแล้วนะเว้ยจะมาซื้อตัดหน้าแบบนี้เลยหรอ"

"กูไม่ได้มาซื้อแต่กูไม่ขายเว้ย" เฟิร์สคลาสพูดจบก็เดินมากระชากแขนวันวาแล้วเดินออกจากห้อง เขารู้สึกโล่งใจมากที่ทั้งสองยังไม่มีอะไรกันทีนี้เขาก็คงจะมาของเล่นชิ้นใหม่ที่ไม่ต้องป้องกันหรืออะไรเลยต่อไปนี้เขาคงจะสนุกไม่น้อย

ส่วนด้านของวันวาเธองงว่าเขากำลังทำอะไรอยู่จะพาเธอไปทำร้ายอีกหรอหรือจะพาไปขายให้คนอื่น เธอเดินตามเขาออกมาแต่สายตามองที่พื้นก็ยิ่งทำให้เวียนหัวมากขึ้นและเหมือนว่าตาของเธอกำลังจะปิดลง

~ตุ้บ~

เฟิร์สคลาสรีบหันมามองทันทีที่รู้สึกว่าคนข้างหลังล้มลงไปนอนที่พื้นอย่างหมดสติ

"เชี้ย" เฟิร์สคลาสอุ้มคนที่อยู่ที่พื้นขึ้นมาก่อนจะพาเธอมานอนที่โซฟาในห้องเขาตกใจที่เธอเป็นแบบนี้เลยลองเอานิ้วชี้ไปอยู่ที่จมูกของเธอเพื่อดูว่ายังมีลมหายใจไหม พอเห็นว่าเธอยังมีลมหายใจอยู่ก็รีบไปเรียกให้วอมลูกน้องคนสนิทพาเธอไปหาหมอเพราะไม่อยากให้ใครมาตายที่คลับของเขา

วันต่อมา.....

วันวารู้สึกตัวตั้งแต่เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วแต่เธอไม่เจอใครเลย เธอคิดว่าคงหลับสลบไปเพราะอาการแพ้ควันบุหรี่หรือไม่ก็เจ็บตรงนั้นจนสลบจริงๆแล้วไม่เขาไม่น่าพาเธอมาโรงบาลเลยน่าจะปล่อยให้เธอตายๆไปซะเพราะอยู่แบบนี้ก็ไม่ได้ต่างจากตายทั้งเป็นหรอก

“เธอสูบบุหรี่หรอ รู้ว่าแพ้ทำไมถึงทำคิดว่าถ้าตายไปแล้วหนี้จะหายหรอ” วอมเปิดประตูเข้ามากูพูดขี้นยกใหญ่ไม่ได้ปล่อยให้เธอตอบคำถามที่เขาถามเลย

“ฉันไม่ได้สูบ แล้วก็ไม่เคยสูบด้วย”

“แล้วรู้ว่าแพ้ไปอยู่ใกล้คนที่สูบทำไมอยากตายหรอ”

“....” เธอไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงทำงานกับเจ้านายของเขาได้ นิสัยเหมือนกันไม่มีผิด

“เดียวหมอจะเอายากับเสื้อผ้ามาให้ อีกแป๊บนึงก็ได้ออกแล้ว”

“แล้วแบบนี้เมื่อคืนถือว่าฉันทำงานไหม” วันวาถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“ไม่ “มันจะไม่ได้ไงในเมื่อเมื่อคืนนี้เธอก็ทำงาน

“ไม่ได้ไงอะ ฉันก็ทำงานแล้วไงทำไมใจร้ายจัง”

“ก็เธอทำมันไม่สำเร็จไง”

“แต่ฉันกำลังจะทำเสร็จแล้วนายของคุณก็เข้ามาพาฉันออกไปเองนิ” เมื่อคืนที่เขาพาเธอออกมาซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเขาพาไปที่ไหนตื่นมาก็อยู่โรงบาลเลย

“งั้นเธอก็รอถามเขาเอาเองนะเขากำลังมาที่นี้”

“มาที่นี้ มาทำไมหรอ?”

“.......” วอมทำหน้าเบื่อหน่ายมือคนตัวเล็กตรงหน้ามีแต่คำถามเต็มไปหมด

“ถ้าเขามาคุณอย่าไปไหนนะ ฉันไม่อยากอยู่กับเขาแค่สองคน” วันวาพูดด้วยหน้าตาออดอ้อน เธอไม่อยากอยู่กับเขาสองคนเพราะกลัวว่าเขาจะด่าว่าเธอที่สลบไปแบบนี้จนเสียการเสียงาน

“ใกล้ตายยัง” เฟิร์สคลาสเข้ามาในห้องก็ถามขึ้น

“......” นอกจากที่เขาไม่ถามว่าเป็นยังไงบ้างเขายังถามอีกใกล้ตายยัง นี้ไม่ได้รู้สึกผิดเลยที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้

“ฉันถามทำไมไม่ตอบ” เฟิร์สคลาสเดินมาข้างๆ เตียงของเธอแล้วถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาแต่สายตาแฝงไปด้วยความดุร้าย

“แล้วคำถามของคุณมันหน้าตอบไหมอะ” นี้ถ้าเธอไม่ติดว่าเป็นหนี้เขานะเธอคงจะตบไปละ

“อย่ามาขึ้นเสียงกับฉัน”

วันวาค่อยๆ สงบสติอารมณ์แล้วหันหน้าหนีเขาไปทางอื่นเพราะไม่อยากทะเลาะกับคนที่เอาแต่ใจ

“เธอเป็นอะไร” เฟิร์สคลาสเดินไปหาวอมแล้วถาม

“หมอบอกเธอแพ้ควันบุหรี่ ทำให้ร่างกายอ่อนแรง เวียนหัว หรือถ้ามากกว่านี้อาจเสียชีวิตได้ครับ”

“แพ้ควันบุหรี่” เฟิร์สคลาสได้แต่คิดในใจว่าเธอคงแพ้ควันบุหรี่ที่เขาสูบระหว่างร่วมเพศ แต่ถึงเธอจะตายเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรหรอก

“ขออนุญาตนะคะ นี้คือรายละเอียดในการรักษาของคนไข้เดียวหมดฝากไว้กับแฟนเนาะ แล้วก็นี้เสื้อผ้าของคนไข้เปลี่ยนแล้วก็ลงไปรอรับยาแล้วก็กลับบ้านได้เลยค่ะ “วันวารีบหยิบแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ

“แล้วก็อย่าลืมนะคะแฟนคนไข้กรุณาทำตามที่หมอแนะนำด้วยค่ะ อย่าให้แฟนของคุณอยู่ใกล้คนที่สูบบุหรี่”

“ครับ ขอบคุณนะครับ” วอมเอ่ยขึ้นแล้วรับแผ่นกระดาษจากคุณหมอจากนั้นหมอก็เดินออกไป

“แฟน มึงไปเป็นแฟนกันตอนไหน” เฟิร์สคลาสถามขึ้นทันทีหมอเดินออกไป

“เมื่อเช้าครับ”

“มึงเอากันแล้วหรอ นั้นมันของกู” มือหนากระชากที่คอเสื้อของลูกน้องคนสนิทด้วยความโกรธ เขาอุตส่าห์ไปตามเธอกลับมาได้โดยไม่ผ่านมือใครแต่ลูกน้องดันมาเอาแทน

“ไม่ได้มีอะไรกันครับ หมอบอกว่าเธอมีอาการฉีกขาดที่อวัยวะเพศเหมือนคนถูกข่มขืนหมอจะแจ้งตำตรวจผมเลยบอกว่าเป็นแฟนของเธอ”

เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็รีบปล่อยคอเสื้อวอมทันที เขาคิดว่าสองคนนี้แอบไปมีอะไรกัน แต่พอได้ยินคำตอบที่ต้องการก็โล่งใจที่ของเล่นชิ้นใหม่ยังเป็นของเขาอยู่