พรางรัก (ลูกเมียน้อย)

" เมียน้อยของพ่อ "

ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม รู้สึกดีทุกครั้งที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข แต่จะดีกว่านั้นถ้าคนที่เรารัก นั้นรักเราตอบ ความเกลียดชังไม่มีใครปรารถนาจะได้รับ แต่จะทำอย่างไรเมื่อคนที่รักหยิบยื่นสถานะนั้นให้กับเธอ แม้ไม่อยากเป็น 'คนที่ถูกเกลียด' แต่ปฏิเสธไม่ได้ เลยต้องตกอยู่ในสภาวะจำยอม

@3 ปีที่แล้ว

"เพลง บ้านหลังนี้คือบ้านใหม่ของเรา ต่อไปนี้ ลูกจะไม่ได้ทุกข์ยาก ลำบากอีกแล้วนะ

"เพลงยินดีกับแม่ด้วยนะคะ ในที่สุดแม่ก็ได้สมหวังกับคุณลุงสักที

"จ้ะ...ลูกต้องตั้งใจเรียนให้สมกับที่คุณลุงเขาส่งเสีย ให้นึกเสมอว่าเงินทุกบาททุกสตางค์แลกมาด้วยศักดิ์ศรีของแม่

"จ้ะแม่..เพลงจะจำไว้

" เพลงขวัญ " ลูกคุณหญิงดวงนภา อดีตเมียน้อยของท่านปกรณ์นักธุรกิจรุ่นใหญ่ไฟแรงที่ประสบความสำเร็จในด้านของการทำงานตั้งแต่อายุยังน้อย ปัจจุบันภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายได้เสียชีวิตลงด้วยโรคหัวใจวายเฉียบพลัน ทำให้ดวงนภาได้เลื่อนสถานะจากเมียน้อยขึ้นมาเป็นเมียหลวงนอกสมรส โดยมีลูกติดสามีเก่าห้อยมาด้วยหนึ่งคนนั่นคือ 'เพลงขวัญ'

@ปัจจุบัน

"พี่วิน..กลับมาแล้วเหรอคะ

"ถ้าตาไม่บอดก็คงจะเห็น..ถามอะไรโง่ๆ

"เพลงแค่แปลกใจที่วันนี้พี่วินกลับบ้านเร็วกว่าปกติ

"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของฉันไม่ใช่บ้านของกระหรี่อย่างเธอ จะกลับตอนไหนมันก็เรื่องของฉัน..

"เพลงไม่ใช่กระหรี่นะคะ..

"หึ..แม่เธอเป็นผู้หญิงขายตัว ที่เร่ขายตัวตามช่อง ก่อนจะมาเป็นเมียน้อยของพ่อฉัน..ไม่รู้ว่านอนอ้าขาให้ใครเอามาแล้วบ้าง แม่เธอมันเป็นกระหรี่ เธอเองก็คงไม่ต่างกัน

"คุณวิน ! ทำไมต้องว่าแม่เพลงขนาดนี้คะ..

"ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ เพราะแม่ของเธอ แม่ฉันถึงได้ตาย..เธอกับแม่เธอมันเป็นตัวซวย..ตัวกาละกีนี..

"ไม่ใช่นะคะ...แม่เพลงไม่ได้เป็นแบบนั้น แม่เพลง....

"อย่ามาแก้ตัว..พวกเธอมันก็เหมือนๆกัน หนูตกถังข้าวสาร คิดหวังจะรวยทางลัด อย่าคิดนะว่าฉันจะยอมให้พวกเธอเสวยสุขกับทรัพย์สมบัติที่พ่อกับแม่ฉันเป็นคนหามา คอยดูเถอะเพลงขวัญ ไม่นานฉันจะเฉดหัวเธอกับแม่ออกจากบ้านหลังนี้ และออกไปจากชีวิตของพ่อฉัน

"พี่วิน...เพลงกับแม่ไม่เคยคิดจะทำแบบนั้นเลยนะคะ

"ตอแหล!... ถ้าไม่คิดแล้วทำไมพวกเธอยังอยู่ตรงนี้ ทำไมไม่ออกไปให้พ้นๆ

"ข้อนี้เพลงเองก็ไม่รู้ แต่แม่คงมีเหตุผลของท่าน

"หึ..เหตุผลของเมียน้อย คงจะหนีไม่พ้นเรื่องเงินสินะ..

"พี่วิน !

"อย่ามาเรียกชื่อฉัน และอย่ามาเรียกฉันว่าพี่ ฉันไม่เคยนับญาติกับพวกเศษสวะอย่างเธอ

"อนาวิน" บุตรชายคนเดียวของท่านปกรณ์ อายุ 27 ปี ปัจจุบันดำรงตำแหน่งประธานบริษัทส่งออกรถยนต์คันหรู และธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ เขามีความแค้นฝังใจเกลียดเพลงขวัญและแม่ยิ่งกว่ากิ้งกือใส้เดือน ตั้งแต่พ่อของเขามีเมียน้อยเป็นดวงนภา แม่ของเขาก็เริ่มตรอมใจ จนสุดท้ายก็หัวใจวายเฉียบพลันเสียชีวิตในตอนที่เขาอายุได้เพียง 24 ปี ครอบครัวที่เคยสมบูรณ์กลับแตกแยกไม่เป็นท่า เพราะผู้หญิงขายตัวเพียงแค่คนเดียว แม่เขาต้องมาตายเพราะผู้หญิงคนนี้ เขาเกลียดดวงนภาและเพลงขวัญมาก ยิ่งพ่อของเขาพาสองแม่ลูกเข้ามาอยู่ในบ้าน มาอยู่ในที่ที่เป็นของแม่ เขายิ่งเกลียดเธอเป็นร้อยเท่าพันเท่า ชาตินี้ไม่มีวันที่จะญาติดีด้วยเด็ดขาด

"ไอ้วิน ทำไมพูดกับน้องแบบนั้น

"ยัยนี่ไม่ใช่น้องผม

"ฉันบอกแกหลายครั้งแล้ว ว่าให้ถือว่าหนูเพลงเป็นน้องสาวแท้ๆของแก

"แต่ผมไม่นับว่ายัยเด็กร่านนี่เป็นน้องของผม

"วิน !.. ทำไมถึงมีนิสัยแบบนี้ ฉันไม่เคยสั่งเคยสอนให้แกเป็นคนแบบนี้เลยนะ

"ไม่ต้องมีใครมาสั่งมาสอนผม ผมคิดเองเป็น เอาเวลาของพ่อไปปรนเปรอกับเมียน้อยของพ่อดีกว่า

"ไอ้วิน !

"พอเถอะค่ะคุณลุง เพลงไม่ได้ถือโทษโกรธอะไรพี่วิน อย่าว่าพี่วินเลยนะคะ

"หนูเพลงก็เป็นแบบนี้ตลอด ลุงบอกหลายครั้งแล้วใช่ไหม ว่าอย่ายอมมันมาก

"หึ...เธอนี่มันแสดงโคตรเก่ง ทำให้ฉันกับพ่อทะเลาะกัน แล้วทำเป็นมาปกป้องฉัน ตอแหลเก่งเหมือนแม่ไม่มีผิด

"ไอ้วิน ผวั้ะ !...

"พ่อ.....!...ตบผม..

"เออ...ฉันบอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าลามปามถึงแม่นภา

"หึ...สุดท้ายพ่อก็เข้าข้างมัน

"เธอมานี่ !

"โอ้ย .. ! พี่วิน เพลงเจ็บ

"ไอ้วิน...แกจะพาน้องไปไหน..วิน..!

อนาวินกระชากแขนเพลงขวัญออกไป ก่อนจะจับเธอยัดเข้าไปในรถยนต์คันหรูของตนเองอย่างรุนแรง แล้วขับรถออกไปโดยไม่ฟังเสียงร้องเรียกของคนเป็นพ่อเลยสักนิด อารมณ์โกรธจัดถูกระบายลงไปที่คันเร่ง เขาเหยียบมันจนมิดไมล์ ไม่ได้เกรงกลัวความตายเลยสักนิด

"พะ...พี่วิน...จะพาเพลงไปไหนคะ

"............ (เงียบ)

"ขับช้าลงหน่อยได้ไหมคะ เพลงกลัว

"หึ..คนหน้าด้านแบบเธอกลัวเป็นด้วยเหรอ

"พี่วินคะ..

"เงียบ !...

อนาวินตะคอกเสียงดัง ก่อนจะขับรถตรงไปที่โรงแรมม่านรูดที่อยู่ใกล้ๆกันกับคอนโดหรูของเขา ที่เอาไว้ใช้พักผ่อนยามเหนื่อยล้าจากการเรียนและการทำงาน เขาเป็นหนุ่มรุ่นใหม่ ที่ทั้งหล่อ เรียนเก่ง ทำงานเก่ง แบ่งเวลาได้อย่างลงตัว ทั้งหล่อทั้งรวยระดับมหาเศรษฐี จึงทำให้ตัวของเขาเป็นที่หมายตาของสาวน้อยสาวใหญ่

"มะ..มาที่นี่ทำไมคะ..

"หึ..มาม่านรูด..ฉันพาเธอมาทัศนศึกษาล่ะมั้ง..ลงมา !

"ไม่ !... เพลงไม่ลงนะคะ

"จะลงดีๆหรือให้ฉันลากเธอลง..

"พี่วิน..อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ..เพลงกลัวแล้ว

มือเล็กยกไหว้พนมมือขอร้องอ้อนวอนคนใจร้ายที่อยู่ตรงหน้า แต่เสือร้ายในตอนนี้ไม่แม้แต่จะฟัง เขาจับตัวเธอกระชากออกจากรถอย่างแรง แล้วลากเข้าไปในห้องทันที ก่อนจะพลักเธอลงเตียงอย่างแรง มือหนาถอดเสื้อผ้าเธออย่างรีบร้อย ชุดนักศึกษาขาดหวิ่นไปบางส่วน ชุดของเธอจะขาดหรือไม่เขาไม่สนใจเลยสักนิด ขว้างมันทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี

"พี่วิน..อื้อออ~~~~

"อย่า ! อึก..อึก 😭

"เธอต้องชดใช้กับทุกความรู้สึกที่ฉันเสียไป..

"สวบ ~~~~

"กรี๊ดดด ! อื้อออ ~~~

"อ๊าา....แม่ง..!..อย่าตอดแน่นดิว่ะ..

"อ๊ะ...อ๊ะ...อื้ออ ~~

"ตับบ..ตับบบ..ตับบบ ~~~

อนาวินจับแก่นกายขนาดใหญ่ยัดเข้าไปในกายสาว ไม่มีการเล้าโลมแต่อย่างใด ความคับแน่นที่อยู่ภายในทำเอาตัวเขาเองแทบจะทนไม่ไหว ปวดหนึบทั้งที่ยัดเข้าไปได้แค่ส่วนหัว เขากระแทกเสียบมันเข้าไปรวดเดียวจนมิดลำ โดยไม่ได้คำนึงถึงเยื่อพรมจรรย์ที่ฉีกขาดเลยแม้แต่น้อย

ด้านของเพลงขวัญร้องไห้เสียงสะอื้นด้วยความเจ็บปวดตรงกลางกายสาว มากกว่าความเจ็บปวดทางร่างกาย คือความเจ็บร้าวภายในจิตใจ เมื่อคนที่เธอแอบรักมานานหลายปี เกลียดเธอมากถึงกับต้องรังแกข่มเหง ไม่ได้ต้องการแบบนี้เลยสักนิด ที่ระบายอารมณ์ที่เขายัดเหยียดให้ เธอไม่ต้องการ...