พรางรัก (ลูกเมียน้อย)

" โรงแรมม่านรูด (ปืน) "

@1 ชั่วโมงต่อมา

"หือ..หือ...อึก..อึก...😭😭😭

"จะร้องอะไรกันนักหนาว่ะ ทำอย่างกับจะตายลงให้ได้ น่ารำคาญ..

"พี่วิน..ทำแบบนี้ทำไมคะ...

"ถามอะไรโง่ๆ.....เธอมันตัวเสนียด...เพราะเธอครอบครัวฉันถึงไม่เป็นครอบครัวแบบนี้ เธอกับแม่เธอ มันเป็นพวกปลิงดูดเลือด จ้องแต่จะสูบเงินพ่อฉัน หวังรวยทางลัด ไม่มีปัญญาหาเงินหรือไง ถึงต้องเร่ขายบริการถ่างขาให้ผู้ชายเอาไปทั่ว ...ก็ยังดีที่เธอยังซิง..ฉันจะได้ไม่ต้องกังวลว่าฉันจะติดโรคจากเธอ

"พี่วิน ! เพลงกับแม่ไม่ได้เป็นแบบนั้นนะคะ 😭

"คนมันทำความผิด ใครมันจะไปยอมรับผิด สันดานเธอมันก็ต่ำเหมือนๆกันกับแม่ของเธอนั่นแหละเพลงขวัญ อย่ามาทำเป็นพูดดี

"พี่วิน..หยุดพูดแบบนี้สักที

"หึ....ไม่พอใจเหรอ....

"ถ้าไม่พอใจมาก ก็พาแม่เธอออกไปจากชีวิตของพ่อฉัน ไปให้ไกลเท่าไหร่ยิ่งดี

"เพลงคงทำแบบนั้นไม่ได้ แม่เพลงกับคุณลุงรักกัน จะพรากคนรักออกจากกัน มันบาปนะคะ

"หึ...บาปเหรอ...แล้วตอนแม่เธอมาพรากพ่อกับแม่ฉัน ไม่คิดว่าบาปบ้างหรือไง ฮะ...!!! 😠

"โอ้ย...พี่วิน..เพลงเจ็บนะคะ

"คนหนังด้านชาแบบเธอ เจ็บแค่นี้ไม่ถึงตายหรอก อย่ามาสำออย..

อนาวินบีบแขนเพลงขวัญอย่างแรง ตะโกนใส่หน้าเธอเสียงดังด้วยอารมณ์โกรธ ก่อนจะพลักเธอลงไปที่พื้น แล้วหยิบเสื้อผ้าของตัวเองที่กองอยู่ทั่วทั้งบริเวณห้องมาสวมใส่

"ในเมื่อไล่ดีดีไม่ไป เธอเตรียมรับความเจ็บปวดแสนสาหัสได้เลยเพลงขวัญ

"พี่วิน..จะไปไหนคะ

"กลับ.....!..

"แล้วเพลงล่ะคะ...เสื้อผ้าเพลงขาดหมดแล้ว..จะให้เพลงกลับยังไง

"นั่นมันปัญหาของเธอ...ไม่ใช่ปัญหาของฉัน อ้อ..แล้วก็อย่าคิดนะว่าจะกลับไปพร้อมกันกับฉัน....ฉันไม่มีวันให้ใครรู้ว่าฉันมากินของบูดๆ เน่าๆแบบเธอ...อย่าสาระแน่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่

"พี่วิน...เดี๋ยวก่อน..รอเพลงด้วย

อนาวินเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เพลงขวัญที่นั่งร้องไห้สะอื้นอยู่คนเดียว สภาพที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบอก เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยดูด จนขึ้นจ้ำสีแดงเต็มไปทั้งบริเวณ เพลงขวัญหอบเอาแรงทั้งหมดที่มี จัดการสวมใส่เสื้อนักศึกษาที่ขาดวิ่น แล้วเอามือกอดหน้าอกตัวเองเอาไว้ กลั้นใจก้มหน้าเดินออกจากโรงแรมม่านรูด ตลอดทางเดินมีเสียงซุบซิบจากคนระแวกนั้นไม่ขาดด้วยสภาพที่เดินออกมาอย่างกับคนที่พึ่งจะถูกรุมโทรมมาหมาดๆ ทั้งที่มีแค่อนาวินคนเดียวที่ร่วมกิจกรรมอย่างว่ากับเธอ ครั้งแรกของเธอเสียให้กับปีศาจร้ายอย่างเขา ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาจับเธอกระแทกอย่างรุนแรง เขารังแกข่มแหงเธอไม่พอ ยังฝากรอยซ้ำไว้ในร่างกายเธอหลายจุด ผู้คนที่พบเห็นต่างนินทากันเสียๆหายๆ จะเรียกรถกลับบ้านก็ไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท กระเป๋าเป้ที่ติดตัวมาก็อยู่ในรถของอนาวิน มือถือและกระเป๋าสตางค์ก็อยู่ในนั้น ครั้นจะนั่งแท็กซี่กลับบ้านก็ไม่มีแท็กซี่คันไหนจอดรับเธอเลยสักคัน ด้วยสภาพที่สวมเสื้อผ้าขาดวิ่น ขอบตาบวมซ้ำจากการร้องไห้ ทำให้เธอในตอนนี้ไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิด

เดินมาตามทางได้สักพัก เสียงสะอื้นก็เริ่มเบาลง เหลือเพียงคาบน้ำ

ตาที่ยังไหลเปอะเปื้อนอยู่เต็มใบหน้า

"เพลง ! ...

เสียงเรียกเธอจากด้านหลัง พอหัวกลับไป ปรากฎเห็นรุ่นพี่ที่คุ้นตา จอดมอเตอร์ไซด์คันหรูนิ่งสนิทอยู่ฟุตบาทด้านหลังของเธอ เขาวิ่งตามเธอมาเพราะเห็นจากด้านหลัง ดูคล้ายๆรุ่นน้องที่แอบชอบ เลยขับเข้ามาดูใกล้ๆ และก็เป็นเธอ "เพลงขวัญ"

"พี่ปืน 😢

"ทำไมเป็นแบบนี้ ใครทำ...

"เพลง .. 😭😭.. เพลงขวัญไม่รู้จะพูดยังไง จะบอกว่าโดนข่มขืนมา ก็กลัวคนที่ข่มขู่เธอเอาไว้ ปืนกับวินเป็นเพื่อนกัน ถึงแม้นิสัยจะต่างกันมากก็เถอะ ปืนดีกับเธอมาก ถึงจะดีมากเท่าไหร่ แต่ก็ใช่ว่าเธอจะเล่าทุกอย่างให้เขาฟังได้ เรื่องบางเรื่องก็ควรจะปล่อยให้มันผ่านไป แค่ครั้งเดียวไม่อยากให้มันเป็นเรื่องวุ่นวายใหญ่โต

"ขึ้นรถ เดี๋ยวพี่จะไปส่ง..

"ขอบคุณนะคะ 😢

เพลงขวัญไม่ปฏิเสธปืนเลยสักคำ ด้วยเหตุที่ว่าตอนนี้เขาคือที่พึ่งหนึ่งเดียวของเธอ จากที่รู้จักกันมานานถึงสองปี เชื่อได้ว่าเขาเป็นคนดี ไม่ทำร้ายเธออย่างแน่นอน

@คอนโด G 🏬

"มาที่นี่ทำไมคะ...

เพลงขวัญมองไปรอบๆอย่างคิดหวาดกลัว เมื่อสถานที่ที่เธออยู่ตอนนี้คือคอนโดหรูแห่งหนึ่งที่ไม่คุ้นตา

"พี่พาเพลงมาเปลี่ยนชุด คอนโดของพี่เอง แต่ไม่ต้องกลัวนะ ปานก็อยู่

ปานคือน้องสาวของปืนเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับเพลงขวัญ และเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธออีกด้วย เนื่องจากในมหาลัยนักศึกษาต่างรู้ดีว่าอนาวินเกลียดเพลงขวัญซะยิ่งกว่าอะไร ผู้หญิงพวกนั้นถึงได้พลานเกลียดเธอไปด้วย ไม่มีใครยอมคบเธอเป็นเพื่อนนอกจากปาน

"มาเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ขืนกลับไปสภาพนี้ มีหลังโดนคุณน้านภากับคุณลุงสอบสวนแน่ๆ

"จริงสิ.. เพลงลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย

"ไปกันเถอะ พี่บอกปานเตรียมชุดไว้ให้แล้ว

"ค่ะ..ขอบคุณนะคะ

เพลงขวัญเดินตามปืนเขาไปในคอนโดหรู ในขณะที่จะเดินเข้าไปในลิฟท์ ก็บังเอิญพบกับคนที่เดินสวนออกมาพอดี คนใจร้ายที่รังแกเธอ แถมยังทิ้งเธอไว้คนเดียวในม่านรูด เพลงขวัญจับแขนของปืนเอาไว้แน่น หลบสายตาไม่กล้าสู้หน้าอนาวินด้วยความกลัว

"เป็นอะไรเพลง..กอดแขนพี่แน่นเชียว

"พี่ปืน..เพลงกลัว..

"หึ....ร่านไม่มีที่สิ้นสุด..อีตัวยังได้เงิน..ส่วนเธอ...หึ........

เสียงของอนาวินที่เดินสวนออกจากลิฟท์ เห็นเทียนหอมกอดแขนปืนเอาไว้ เขาเดินผ่านปืนออกไป ก่อนจะหยุดฝีเท้าลงที่เพลงขวัญ ก้มกระซิบข้างหูเพลงขวัญเบาๆ แล้วมุ่งหน้าเดินตรงออกไปอย่างไม่สนใจ

"พี่ปืนคะ พี่วินอยู่คอนโดนี้เหรอคะ

"ใช่...อยู่ชั้นเดียวกันกับพี่ ชั้นบนสุดจะมีสองห้อง ห้องพี่กับห้องไอ้วิน ส่วนปานจะอยู่ชั้น 14

"ทำไม...?...หรือมันแกล้งอะไรเพลงอีก..ถ้ามันแกล้งเพลงอีก..บอกพี่..เดี๋ยวพี่จะไปจัดการมันเอง..

"มะ..ไม่..ได้แกล้งอะไรค่ะ..เพลงแค่ถามดู..เห็นพี่วินเดินสวนออกมา

"เพลงก็อย่าไปยอมมันมาก เดี๋ยวมันจะเสียนิสัย..รู้ไหม...

"ค่ะ 😊

ปืนเอามือขึ้นลูบหัวเพลงขวัญเบาๆด้วยความเอ็นดู เพลงขวัญยิ้มตอบ...เขาทำแบบนี้เสมอ..จนเคยชิน....เขาชอบเธอมาตั้งแต่แรกพบ ถูกชะตาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ เฝ้าดูแล ทะนุถนอมเธอมาตลอด ทุกครั้งที่เพลงขวัญโดนอนาวินแกล้ง ปืนมักจะเข้ามาช่วยเธอเสมอ เธอกับปืนจึงค่อนข้างที่จะสนิทสนมกัน ในฐานะรุ่นพี่กับรุ่นน้อง ความคิดที่แตกต่าง ทำให้ปืนได้แต่เก็บความรู้สึกตัวเองเอาไว้ เขาไม่เคยกลัวอะไร แต่ถ้าเป็นเรื่องของเพลงขวัญ เขากลัวมาก กลัวว่าถ้าบอกว่าชอบเธอออกไป ความสัมพันธ์ทั้งหมดระหว่างเธอกับเขาจะไม่เหมือนเดิม เลยเลือกที่จะเก็บมันเอาไว้ รอให้มั่นใจว่าอีกคนรู้สึกเช่นกัน จึงจะบอกความในใจนี่ออกไป