ตั้งแต่คลอดออกมาจากท้องแม่ ฉันสาบานได้เลยว่าไม่เคยต้องมาตกระกำลำบากเท่านี้มาก่อน ที่นอนแคบ ๆ ภายในเต็นท์สีครีมนี้ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดจนต้องนอนกระสับกระส่าย แถมอากาศด้านนอกยังหนาวเย็นมาก ๆ เสียงกิ่งไม้นอกอาคารพลิ้วไหวไปตามแรงลม กิ่งก้านเสียดสีกันไปมาจนเกิดเสียง สร้างบรรยากาศวังเวงเข้าไปอย่างทวีคูณ
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูเวลาเป็นครั้งที่สิบเห็นจะได้ พบว่าตอนนี้เพิ่งย่างเข้าห้าทุ่ม แล้วเมื่อไหร่จะเช้าเนี่ย ฉันนอนไม่หลับเลย
ตึก ตึก...
“...”
จังหวะที่ฉันกำลังจะวางมือถือลง จู่ ๆ กลับได้ยินเสียงคล้ายคนเดินเข้ามาในห้อง แม้ไม่ใช่เสียงที่ดังมาก แต่ฉันที่ตั้งใจเอียงหูฟังจึงได้ยินอย่างถนัด
คงมีคนลุกออกไปเข้าห้องน้ำมั้ง
ฉันพยายามหลอกสมองตัวเองให้คิดในแง่ดี ก่อนที่จะหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมอก แต่แล้วบางอย่างก็ทำให้ฉันนิ่งชะงัก รีบเปิดเปลือกตาขึ้นมามอง เพราะอยู่ ๆ เสียงเดินก็มาหยุดที่หน้าเต็นท์ฉัน พร
