เมื่อคืนกว่าเฮียคินน์จะกลับมาก็ปาไปเกือบสามทุ่ม แต่ฉันแกล้งหลับไปแล้ว เขาเลยไม่ได้กวน พออาบน้ำเสร็จเขาก็รีบปิดไฟแล้วนอนกอดฉันทันที พอถึงตอนเช้าเขาก็รีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว ทั้งที่วันนี้ตรงกับวันเสาร์
“เฮียจะไปไหนเหรอคะ”
“ไปหาลูกค้าน่ะ”
เขาตอบกลับมาระหว่างที่ผูกเนกไทที่คอ เห็นว่าฉันตื่นแล้วถึงได้เดินมานั่งที่ขอบเตียงให้ฉันช่วยผูกเนกไทให้
“ลูกค้าอีกแล้วเหรอคะ”
ฉันเอ่ยถามเสียงหงอย แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความไม่ไว้ใจ
“อื้อ น่าเบื่อเนอะ แต่ก็ต้องไปอยู่ดีนั่นแหละ ถ้าฉันไม่ไปใครจะไป? ไอ้คีย์กับไอ้ไคซ์เหรอ แต่ละตัวได้เรื่องทั้งนั้น”
เขาทำหน้าเซ็งขั้นสุด พลางจ้องมองหน้าฉันแล้วยกมือขึ้นลูบหัวด้วยความเอ็นดู ถึงแม้เขาจะแสร้งทำตัวปกติทุกอย่าง แต่ฉันดูออกว่าสายตาของเขาเปลี่ยนไป
“หนูขอไปด้วยได้ไหมคะ?”
“...”
รอยยิ้มที่ประดับหน้าดับวูบลงทันที คงนึกไม่ถึงว่าฉันจะขอไปด้วยแบบนี้ เพราะทุกทีฉันก็แค่โบกม
