“ขอบคุณค่ะ เอ่อ...พี่กุ้งมาแล้ว งั้นหนูขอตัวขึ้นตึกก่อนนะคะ พวกพี่จะรอพี่โน้ตใช่รึเปล่า”
“ใช่ ไอ้โน้ตกำลังมาน่ะ”
“งั้นหนูไปก่อนนะคะ” คณานางค์มองหน้าเมธาวินแวบหนึ่งก่อนจะเดินไปสมทบกับกัญญาดาที่เดินมาแต่เธอก็ไม่ได้เข้ามาทักทายเพื่อนทั้งสองคน ไม่แม้แต่จะมองหน้าใครทั้งนั้น
“มึงว่าไอ้กุ้งมันแปลกไปมั้ยวะ”
เมธาวินถามขึ้นอย่างสงสัย แม้สิ่งที่กัญญาดาทำจะไม่ต่างจากคณานางค์ แต่นั่นเป็นเพราะเขาเข้าใจว่าเธอคงวางตัวไม่ถูกหลังจากที่เขากับเธอมีอะไรกันไปคืนนั้น แต่กับกัญญาดาที่ดูจะพยายามหลบเลี่ยงวฤทธิ์ตลอดทั้งที่ปกติไม่เห็นเคยเป็นแบบนั้น ทำให้เขาประหลาดใจไม่น้อย
“ไม่แปลกอะไรนี่” วฤทธิ์เบือนหน้าหนีไปมองทางอื่น แต่คนที่เป็นเพื่อนสนิทกันก็พอจะมองออกว่าสองคนนี้น่าจะมีปัญหาอะไรบางอย่างเกิดขึ้นอย่างแน่นอน และเมื่อเพื่อนไม่อยากบอกเขาก็ไม่คิดจะเซ้าซี้
เพราะทุกคน...ต่างก็มีความลับที่ต้องเก็บซ่อนเอาไว้ทั้งนั
