“ใช่ หรือถ้ามึงอยากไปทำงานที่ต่างจังหวัดก็ไปทำที่บริษัทพ่อกูก็ได้ ที่ชลบุรีน่ะมีงานให้มึงทำเพียบเลยล่ะ” คีตกาลก็ไม่คิดคัดค้านเพราะสำหรับเขาแล้ว ถ้าต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก เขาก็ยอมลำบากไปตลอดชีวิตเหมือนกัน
“ขอบใจพวกมึงมากที่ช่วยซัพพอร์ตกู” วฤทธิ์คลายความกังวลใจมากขึ้นเมื่อคิดว่าอนาคตของเขาต่อจากนี้อาจจะไม่มืดมัวอย่างที่นึกกลัวในตอนแรก
“แล้วมึงได้คุยกับพี่ชายบ้างรึเปล่า กูว่าอย่างน้อยก่อนที่มึงจะตัดสินใจทำอะไรลงไป มึงก็ควรจะปรึกษาพี่เค้าหน่อยนะ เผื่อเค้าจะมีทางออกที่ดีกว่านี้ให้กับมึงไง”
เมธาวินเสนอแนะ เพราะเขาก็มักจะปรึกษาพี่สาวเสมอเวลาที่ต้องตัดสินใจเรื่องสำคัญ
“กูก็คิดจะบอกเค้าอยู่หรอก ถึงเค้าจะช่วยอะไรกูไม่ได้ก็เถอะ แต่ถ้ากูโดนพ่อตัดหางปล่อยวัดจริงๆ พี่รุตก็ต้องรับภาระหนักอยู่คนเดียว”
“งั้นก็เอาเป็นว่าก่อนที่มึงจะทำอะไร มึงก็ไปคุยกับพี่ชายให้รู้เรื่อง เสร็จแล้วจะหนีงานหมั้นหรือ
