“ผมจะไม่หมั้นกับน้องเอยครับ ถ้าพ่อยังคอยบังคับจิตใจผมอยู่แบบนี้ ผมก็คงจะอยู่ที่นี่กับทุกคนไม่ได้อีก”
“แกหมายความว่ายังไง” คราวนี้บิดาชักสีหน้าใส่เพราะคิดว่าบุตรชายคนเล็กกำลังคิดอะไรไม่เข้าท่าอยู่แน่ๆ
“ที่ผมยอมไปทำงานกับพ่อเพราะผมยังเคารพพ่อในฐานะพ่อคนหนึ่ง และผมก็ไม่อยากให้พี่รุตต้องมานั่งเสียสละความฝันของตัวเองอยู่คนเดียว แต่สำหรับเรื่องแต่งงานผมจะไม่ยอมให้พ่อได้บงการชีวิตผมอีก ถ้าผมจะต้องอยู่กับใครสักคนไปตลอดชีวิต ผมก็จะอยู่กับคนที่ผมรักเท่านั้น ถ้าพ่อจะโกรธเกลียดและไล่ผมออกจากกองมรดกผมก็จะไปอย่างที่พ่อต้องการ แต่ผมจะไม่หมั้นและไม่แต่งงานกับน้องเอยแน่นอน เพราะนั่นจะเป็นการทำร้ายจิตใจของน้องไปด้วย น้องเอยไม่ได้รักผม เราไม่เคยรักกัน และเราจะไม่ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันแน่นอน”
“แกคิดดีแล้วใช่มั้ยที่จะทิ้งทรัพย์สมบัติทุกอย่างแล้วออกไปกัดก้อนเกลือกินอยู่กับผู้หญิงคนนั้น”
“พ่อ...หมายถึงใครครับ”
