ฟ้าคราม.......
ตอนนี้ผมยังคงนั่งๆเดินๆวนไปวนมาเหมือนหนูติดจั่นอยู่ในห้องนอนของตัวเองไม่กล้าที่จะเดินออกไปหลังจากที่ข้าวสวยออกไปได้สักพัก ข้าวสวยเธอชวนผมให้ออกไปรอรับลูกข้างล่างด้วยกันเพราะพี่ชายของเธอกำลังจะเดินทางมาถึงแต่ผมขอเวลาเธอทำใจก่อน บอกตามตรงว่าผมยังอยู่ในอาการช็อคหลังจากที่รู้ว่าตัวเองมีลูกซึ่งลูกสาวของผมอายุได้สี่ขวบแล้วด้วยมันเป็นอะไรที่ไม่น่าเชื่อแต่มันก็เกิดขึ้นแล้วผมมีลูกแล้วจริงๆใช่ไหมและมันก็ไม่ใช่ความฝันมันคือความจริงหลังจากที่ผมได้เห็นรูปของลูกสาวตัวน้อย ข้าวสวยเอารูปของลูกมาให้ผมดู รูปของแกตั้งแต่ยังอยู่ในห้องจนกระทั่งวันแรกที่แกลืมตาขึ้นมาดูโลกแกน่ารักมากผมมองดุรูปของลูกในมือถือของข้าวสวยซ้ำแล้วซ้ำเล่าวนดูไปแบบนั้นอย่างไม่รู้สึกเบื่อดูไปก็ร้องไห้ไปยิ้มไปเหมือนคนเป็นไบโพล่า
เด็กหญิงฟ้าสวย คือชื่อของลูกสาวของผมเองเป็นชื่อที่ข้าวสวยตั้งให้เธอบอกว่าอยากให้มีชื่อของผมกับเ
