ข้าวสวย.....
ฉันเดินเข้าไปในห้องหลังจากพี่ฟ้าครามเล่านิทานให้ลูกฟังจนจบแล้ว
"เล่านิทานให้ลูกฟังจบแล้วเหรอคะคุณแด๊ดดี้ว่าแต่นิทานซึ้งมากเหรอคะทำไมตาแดงๆ^^" ฉันเอ่ยแซวพี่ฟ้าครามที่ยังตาตุบๆแดงๆอยู่นั่นก็แสดงว่าก่อนหน้านี้เขาคงจะร้องไห้อย่างหนัก
"อย่าแซวพี่สิครับที่รัก ก็คนมันดีใจนี่นาที่ได้เจอลูกสักทีแถมลูกของเราก็ยังน่ารักมากๆด้วยพี่หลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้ว" พี่ฟ้าครามยิ้มให้ฉันก่อนจะดึงลูกเข้ากอดแล้วหอมฟอดใหญ่โดยที่ลูกสาวตัวน้อยก็ไม่ยอมกระโดดหอมแก้มพ่อคืน
"แด๊ดดี้ก็น่ารักค่าาาา^^" ดูความขี้อ้อนของลูกสาวฉันสิคะ
"หม่ามี้ขาาาาา" น้องฟ้าสวยกระโดดลงจากเตียงแล้ววิ่งมากอดเอวฉันแน่น
"ว่าไงคะคนสวยของหม่ามี้" ฉันนั่งลงแล้วคุยกับลูก
"แด๊ดดี้ของน้องใจดีที่สุดเลยค่าหม่ามี้ แด๊ดดี้บอกว่าถ้าน้องอยากได้อะไรแด๊ดดี้ก็จะซื้อให้ด้วยค่า น้องรักแด๊ดดี้ที่สุด น้องจะอยู่กับหม่ามี้กับแด๊ดดี้ที่เมืองไทยค่า"
