ฟ้าคราม...
"ถ้าถึงหัวหินแล้วสวยจะยอมให้พี่กินสวยค่ะ"
"????" ผมถึงหันไปมองหน้าข้าวสวยด้วยความแปลกใจเธอพูดจริงหรือแกล้งหลอกให้ผมดีใจเล่นเพราะก่อนหน้านี้เธอยังงอนๆผมอยู่เลย
"ทำไมพี่มองสวยแบบนั้นล่ะ"
"พี่แค่แปลกใจ...ที่สวยพูดเมื่อกี้สวยพูดจริงป่ะ" ผมถามย้ำเพราะกลัวว่าตัวเองหูฝาดหูแว่วไปเอง
"อืมมม ไม่รู้สิคะแล้วแต่พี่จะคิด" พูดจบก็อายเขินหน้าแดงอีกตามเคย ทำไมเธอถึงน่ารักได้ขนาดนี้นะเมียผมอ่ะ ผมจะถือว่าคำพูดของเธอเมื่อครู่นี้เธอพูดจริง แค่คิดก็อยากจะว๊าบไปถึงหัวหินเลยณ.ตอนนี้แต่ก็คงอีกเป็นชั่วโมงเพราะผมค่อยๆขับไม่เร่งรีบผมอยากอยู่กับข้าวสวยตามลำพังแบบนี้นานๆ
ผมจับมือเธอมาจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าระหว่างที่ขับรถด้วยความรักสุดหัวใจและเธอก็ยอมให้ผมทำแบบนั้นไม่ได้ดึงมือออกทำให้ผมย่ามใจดูๆแล้วเหมือนเธอจะใจอ่อนแล้วถึงยอมให้ผมแตะเนื้อต้องตัว เราขับรถมาได้สักพักข้าวสวยขอให้ผมแวะห้างเธอบอกอยากซื้อของเล่นสำ
