เช้าวันต่อมา หลังจากไล่พนักงานตัวดีที่แอบถ่ายคลิปออกไปจากบริษัทแล้ว อนลก็บึ่งรถมาหาสร้อยมาลาที่บ้าน ซึ่งก็พบว่าหญิงสาวกำลังจะออกไปหาสมัครงานพอดี
สร้อยมาลาเห็นอนลก็รีบเดินหนี แต่เขาก็เดินตามไม่ลดละ
“คุณไม่มีงานทำหรือไงคะคุณอนล”
“วันนี้ผมว่าง มีเวลาตามเมียทั้งวัน”
อนลเดินมาขวางหน้าสร้อยมาลาเอาไว้ และโปรยยิ้มทรงเสน่ห์ให้ แต่หญิงสาวเมินหน้าหนีไม่สนใจ
“กลับไปทำงานกับผมเถอะนะ”
“ไม่ค่ะ”
“ผมรู้แล้วนะว่าคุณโกรธผมเรื่องอะไรน่ะ”
สร้อยมาลาช้อนตามองเจ้าของคำพูด แววตาของหล่อนมีแต่ความเจ็บปวด แต่ก็พยายามซ่อนเอาไว้
“หลีกทางสร้อยค่ะ”
อนลไม่หลีกทาง เขาคว้าแขนเล็กเอาไว้ และรั้งหล่อนเข้ามาหา แม้ว่าหล่อนจะพยายามขืนตัวแค่ไหนก็ตาม แต่สุดท้ายเขาก็กอดร่างอรชรได้สำเร็จ
“คิดถึงจัง...”
เขาไม่ได้แค่กอด แต่ก้มลงจูบกลางศีรษะเล็กด้วย
หัวใจของสร้อยมาลาสั่นสะท้าน กำแพงที่พยายามสร้างเอาไว้สั่นคลอนเจียนพังทลาย
