“ไม่มีทาง ถ้าลูกโตขึ้น เขาต้องดีใจที่มีพ่อแม่อย่างเรา” ภูชิตเอ่ยด้วยความมั่นใจ
“มั่นหน้าซะจริง แต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับนมแก้วนี้นะคะ” พิมพิชชาวางมันลงหลังจากที่ดื่มนมเรียบร้อยแล้ว
“ไหนล่ะรางวัล” อยู่ดีๆ ชายหนุ่มก็เล่นเอาหญิงสาวต้องหันกลับมามองหน้าเขาด้วยความประหลาดใจ
“รางวัลอะไรคะ” ใบหน้าของพิมพิชชาตอนนี้ออกไปทางเหรอหรา
“ก็รางวัลเล็กๆ น้อยๆ ของการทำความดีไง เช่นจูบหวานๆ สักที” นายแพทย์หนุ่มเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์
“หมอหื่น อย่ามาพูดหื่นๆ แบบนี้ ไปนอนเลยไป” หญิงสาวรีบไล่ก่อนที่เธอจะไม่ปลอดภัยไปกว่านี้
“คิดอะไรมาก ยังไงเรามันก็คนเคยๆ จะมีอีกสักครั้งมันจะเป็นไร” ชายหนุ่มยังคงแกล้งหญิงสาวไม่หยุด เขาไม่ได้ตั้งใจจะมีสัมพันธ์กับเธอ เขาต้องการแค่แหย่เธอเล่น เพื่อลดช่องว่างของความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอ
“หยุดเลยนะหมอหื่น คืนนี้พิมจะนอนโซฟา คุณไปนอนที่เตียงไป” พิมพิชชาเอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ แต่เธอ
