“เดินดูก่อนไหม”
“อะไรก็ได้ค่ะ” เธอตอบในที่สุด เขาเลยพาเธอเดินเข้าไปในร้านอาหารร้านหนึ่ง เป็นร้านขายก๋วยเตี๋ยวเป็ดกลิ่นหอมกรุ่น
“น่ากินจังเลยลุงศักดิ์” เธอกระซิบกระซาบกับเขา คนในร้านหนาตาเช่นนี้แสดงว่าร้านนี้ต้องอร่อยแน่ๆ
“กินได้เต็มที่เลยนะ ฉันเลี้ยง” คนใจป้ำเอ่ยบอกแล้วยิ้ม นานมากแล้วที่เธอไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเขา พอเขายิ้มเธอก็ยิ้มตอบกลับไปจนตาหยี
“ของมันแน่อยู่แล้วค่ะ ก็มังคุดไม่มีตังค์สักบาทนี่นา” เธอพูดแล้วหัวเราะอีก เขาเลยยิ้มเอ็นดูอีกรอบ
“เวลาลุงศักดิ์ยิ้มแล้วน่ารัก” เธอพูดแล้วเท้าคางมองหน้าเขา พันศักดิ์กระแอมเบาๆ ทำหน้าขรึมใส่ทันที
“แน่ะ! เมื่อครู่ยังยิ้มอยู่เลย” เธอทำหน้างอใส่เล็กน้อยก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ ร้าน
“ลุงศักดิ์”
“อือ...” เขาขานรับ
“มีขนมน่ากินด้วย” เธอหมายถึงแปะก๊วยที่เจ้าของร้านแปะรูปไว้ข้างผนังร้าน
“กินไปเถอะ อยากกินอะไรก็สั่ง”
“ลุงศักดิ์สั่งให้หน่อยสิคะ”
