เช้าวันต่อมา
ลัลนาตื่นแต่เช้าด้วยความเคยชิน ตรีทิพย์ยังคงนอนหลับอยู่ข้างๆ เธอไม่อยากปลุก ลัลนาจึงค่อยๆลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยเลือกเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนที่ชอบ สวมคู่กับกางเกงขาสั้นสีขาวเพื่อความสะดวกสบาย เธออยากออกไปเดินเล่นตอนเช้า ๆ ช่วงเวลาที่ไม่ค่อยมีคน รู้สึกเหมือนอยู่ในโลกที่เงียบสงบไปพร้อมกับอากาศสดชื่นจากธรรมชาติ มันเป็นช่วงเวลาที่เธอสามารถพักผ่อนทางจิตใจได้อย่างแท้จริง ด้วยการฟังเสียงคลื่นและลม
ก่อนที่เธอจะก้าวออกไปด้านนอก ลัลนาเดินออกมาก็ทำให้เธอถึงกับชะงัก เพราะอาหนุ่มของเพื่อนนอนอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
“ทำไมเขามานอนอยู่ตรงนี้?”
หญิงสาวพึมพำ ลัลนายังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับอาหนุ่มตอนนี้ จึงค่อยๆเดินออกไปเงียบ ๆ
เตโชลืมตาขึ้นมามองด้านหลังหญิงสาวขณะที่กำลังก้าวเดินออกไปข้างนอก เพราะตั้งแต่เมื่อคืนเขากระวนกระวายจนนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาหลายตลบก็ยังนอนไม่หลับ จึงตัดสิน
